آنگاه که نیروهای سازنده یک نظام با هم برابر گشته و یکدیگر را خنثی می کنند، نوعی سکون یا حرکت یکنواخت رخ می دهد که آن را توازن گویند. می توان گفت هستی، ذاتاً تمایل به توازن
دارد، هر چند حفظ این توازن امری همیشگی و ثابت نیست و پویایی نیروهای درونی و بیرونی یک نظام دائماً ساختار نظم آن را بر هم می زنند؛ بطوریکه اجزاء نظام بار دیگر بر اساس حرکتی نوسانی، تکاپویی تازه در جهت ایجاد نظم و توازنی نو آغاز می کنند و این چرخه همواره ادامه می یابد. انسان نیز به عنوان جزئی از هستی از این امر مستثنی نیست و به صورت درونی و بیرونی با کنش ها و واکنش هایی سعی در دستیابی به توازن دارد.
موضوع آثار حاضر در این نمایشگاه توازن است و با استفاده از موجودات ترکیبی و اساطیری در بستری از بی زمانی و بی مکانی تصویر شده اند تا اشاره ای باشد بر بنیادین بودن اصل توازن و تعادل در هستی.