مجموعه‌ای از عکس‌های «علی رنجبران» با نام «لوتی‌ها در منهتن» در گالری آرته به نمایش در می‌آید.
در این نمایشگاه 10 عکس 100 در 70 رنگی به نمایش در می‌آید. در بخشی از متنی «علی رنجبران» درباره این نمایشگاه نوشته است می‌خوانیم: «مدرنیسم تحفۀ ازآب‌گذشتۀ میسیونرهای کمپانی هند شرقی در اواخر قاجار و دانش‌آموختگان بازگشته از  فرنگِ دوران پهلوی اول بود. تحفه‌ای که همیشه فرنگی باقی ماند و هیچ‌گاه ایرانی نشد. چرا که ما به‌جای مدرن شدن در واقع تنها مدرنیزه شده‌ایم. یک سوءتفاهم بزرگ؛ که در تغییر شکل  شهر و شهروند در خلال زمان خودنمایی می‌کند.
در بخش دیگری از این متن آمده است:« خانه‌باغ‌ ایرانی را با معماری فرنگی کورکورانه تاخت زده‌ایم، انبوه‌سازی و تکرار کسالت‌بار نقش‌مایه‌های بتنی و آهنی را به‌جای آن نشانده‌ایم و هر روز الگوهای غریبه با چشم‌اندازهای این سرزمین را به نظاره نشسته‌ایم... نمونه‌ای از این جریان افراطی را می‌توان در غرب تهران و آسمان‌خراش‌های نوظهورش دید؛ یک رونوشت ناسازگار از جریانی که یک قرن پیش از محله منهتن در نیویورک و آسمان‌خراش‌های بلندش آغاز شد». 
این نمایشگاه روز جمعه 23 مهرماه 1395 در گالری «آرته» به نشانی تهران، شیراز جنوبی، پایین‌تر از پل همت، بلوار علی‌خانی، 20 متری گلستان، 12 متری دوم، پلاک 3 گشایش می‌یابد و تا 2 آبان‌ماه همه‌روزه به جز شنبه‌ها از ساعت 16 تا 20 پذیرای علاقه‌مندان خواهد بود.

لوتی‌ها در منهتن

مدرنیسم تحفۀ از آب گذشتۀ میسیونرهای کمپانی هند شرقی در اواخر قاجار و دانش‌آموختگان بازگشته از  فرنگِ دوران پهلوی اول بود. تحفه‌ای که همیشه فرنگی باقی ماند و هیچ‌گاه ایرانی نشد. چرا که ما به جای مدرن شدن در واقع تنها مدرنیزه شده‌ایم. یک سوء تفاهم بزرگ؛ که در تغییر شکل  شهر و شهروند در خلال زمان خودنمایی می‌کند. 
خانه‌باغ ایرانی را با معماری فرنگی کورکورانه تاخت زده‌ایم، انبوه‌سازی و تکرار کسالت‌بار نقشمایه‌های بتنی و آهنی را به‌جای آن نشانده‌ایم و هر روز الگوهای غریبه با چشم‌اندازهای این سرزمین را به نظاره نشسته‌ایم... نمونه‌ای از این جریان افراطی را می‌توان در غرب تهران و آسمان‌خراش‌های نوظهورش دید؛ یک رونوشت ناسازگار از جریانی که یک قرن پیش از محله منهتن در نیویورک و آسمان‌خراش‌های بلندش آغاز شد.
لوتی‌ها، جاهل‌ها یا کلاه مخملی‌ها را هنوز می توان با همان سر و ریخت قدیمی سراغ گرفت.  هر چند آن‌ها امروز از سنت دم می‌زنند، اما در واقع از یادگارهای ورود جریان مدرنیزم به ایران هستند که در این روند کت و شلوار پوش شدند. حتی خودشان می‌گویند که در مقابل کشف حجاب رضاخانی ایستاده‌ و به همین دلیل «جاهل» لقب گرفته‌اند. لوتی‌ها از مظاهر دست نخوردۀ تقابل ذاتی جریان مدرنیزم و سنت‌های ایرانی‌اند.
قرار دادن لوتی‌ها مقابل این رونوشت تنها اشاره‌ای است از تلاشِ هر روز و هنوز ما در پیروی از نسخه شفا بخش مدرنیسم! نشانی از اینکه انسان ایرانی در گذر تاریخ به جز پیروی بی چون و چرا از این گفتمان ناسازگار، راهی برای رستگاری نیافته است. اما واقعیت چیز دیگری است؛ ما با رستگاری همان‌قدر فاصله داریم که غرب تهران از منهتن.