سه دهه از کوچش به "لیل" فرانسه، می‌گذرد و هنوز گاهی سفرهای کودکی هر ساله‌اش به اصفهان نقش جهان، را به یاد می‌آورد، خاطراتی که شاید گاه و بی‌گاه، از سرِ قلم‌موی مرکبی‌اش بر گوشه‌ای در شهر کهن "لیل"، بر مقوا می‌چکند..
نقش‌ها ترد و رعنا بر تن برفی مقوا فرود می‌آیند.... خطوط، جسور و بی وقفه، در کنار رنگین‌کمان نقش‌ها آرام می‌گیرند... حروف سیاهپوش شرقی، دردانه طرح‌های رنگی می‌شود و این تلفیق انتزاعی، چند روزی میهمان آذر سرد و برفی "نگر" می‌شوند. 
 نمی‌دانم دلبری هنر شرقی است یا کمان رنگین نقش‌های بی ادعا، که چنان آسان و بی‌تلاش به دل ما می‌نشیند؟! نقش‌ها ساده‌اند، چون سادگی لبخند یک نگاه ناگهانی ..
نقاشیخط‌های "منصور" معماری نابی از خشت شرقی است به تن نگاره‌های اکریلیکی که خیال را به جایی می‌برد که هرگز نیست..و یا شایدکارزاریست از حماسه صبوری مرکب با رنگ‌های عجول اکریلیک‌‌!... غربت هر چه سرد باشد، این مصاف، چه گرم و چشم‌نواز است!!!
میشا تیموری