ایران کشوری است که خواستگاه و مبدع تمدن و فرهنگ بشریت است . اگر اختراع خط ویافته های تمدن را از تمدن ایلام ( مربوط به3200 قبل از میلاد ) و قبل تر از آن تمدن جیرفت (مربوط به هزاره چهارم ق.م ) بدانیم، باید گفت این سرزمین را ، که میان شرق و غرب عالم می‌شناسند در بسیاری از مظاهر فرهنگی و تاریخی پیشتاز بوده است. یکی از تمدن‌های بزرگ که هیچگاه خورشید در آن غروب نمی‌کرد! مربوط است به «هخامنشیان» ،که اگر چه (از 550 الی 330 ق.م) یعنی 220 سال بیشتر حکومت نکرده‌اند اما بزرگترین قلمرو حکمرانی جهان را از آن خود کرده‌اند که امروز، البته از آن قلمرو ،فقط قلمرو سیاسی ایران کنونی باقی مانده است .
کورش و داریوش بزرگ علاوه بر حکومت بر تمامی جهان به صورت جغرافیایی ، حکومت بر تمامی دلها و روح زندگی آن زمان را نیز به خود اختصاص داده بوده‌اند . آنچه به عنوان نخستین منشور حقوق بشر در مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویورک  از منشور کورش آمده است حکایت از پارسایی و نیک‌رفتاری مردمانِ ایرنویچ و پادشاهان هخامنشی دارد ، شاید به همین دلیل نام سرزمین «پارس» برازنده این سرزمین باشد و در آن زمان بود که فرزندان و خاندان هخامنشیان ، شهرهای بزرگی بوجود آورند و برای هر کدام خاصیت و کاربرد ویژه‌ایی را در نظر گرفتند هر چند که افعال شهرها منسوب و حدثیاتی از شواهد و قرائعن است اما  از شهر «پاسارگاد» که در زمان کورش پایتخت قلمرو پارس بوده بگذریم شهر «پارسه» نیز در کنار شهر «استخر» جهت برگزاری مراسمهای رسمی ( مانند دیدار با بزرگان و اشراف و فرستادگان دولتهای دیگر ) و یا جشن‌ها ( مانند جشن نوروزگان ، مهرگان و جشن خرمن و تاج گذاری و وفات شاهان ) و تشریفات شاهی ( مانند رژه ارتش جاویدان و دادن هدایای مردمی ، اشرافی و بزرگان ) به پادشاهان هخامنشی بوده است.
        از پاسارگاد بناهای کمی باقی مانده است که مشهورترین آن آرامگاه کورش و نقش برجسته کورش بالدار می باشد اما تختگاه پارسه را باید یکی از با شکوه‌ترین بناهای ساخت بشر در تاریخ جهان دانست، مهندسی و ساخت بی‌نذیر کاخها و بناها از یک سویی و از سوی دیگر، هنر مجسمه‌سازی ، حکاکی و خط‌نگاری ، در جای جای تختگاه بزرگ، نمایش  شکوه، عظمت بی همتای هنر و صنعت در آن روزگار است که پارسه را به یکی از  راز آمیز ترین و ومشهورترین سازه‌ی تمدن بشر، تبدیل ساخته است.
اگر بخواهیم از تاریخ ، کشف ،باستان شناسی و باستان شناسان ، حفاری و پخش اشیاء در موزه های بزرگ جهان و مرمت آثار و ....  قلم فرسایی کنیم باید به هزاران کتاب ، مقاله و کنفرانس و فیلم مراجعه کنیم که از حوصله این مجلد آلبوم وار خارج است.
این نمایشگاه قصد دارد تا به گوشه ایی از هنر تخت جمشید و آمیزه آن با هنر عکاسی- با دیدی متفاوت - بپردازد. می دانیم بی شمار عکاسان ، مورخین،  محققین ، و باستان شناسان از مکان تخت جمشید عکاسی کرده‌اند اما عکسهای ارائه شده در این مجلد به گونه‌ایی است که تخت جمشید را نه به صورت بنایی باقی مانده از هخامنشیان نشان می‌دهد بلکه قصد بر آن است که شکوه پارسه را به ویژه در فضای نوروزگان به صورت اشعار و یا گاتهای تصویری به نمایش بگذاریم.