شعرهای عباس کیارستمی در خط نگاره‌های مهدی راضی
                               
نمایشگاه آثار نقاشیخط مهدی راضی با عنوان ( فراسوی نیک و بد ) جمعه یکم اردیبهشت 96 در نگارخانه آتشزاد گشایش می یابد.
مضمون آثار ارائه شده در این نمایشگاه ، شعرهای عباس کیارستمی کارگردان فقید سینمای معاصر ایران است و مهدی راضی تلاش نموده در آفرینش آثار خود ، بخش دیگری از فضای ذهنی کیارستمی را با این باور که زاویه ی دیدش جهانی بود و فراسوی زمان و مکان می اندیشید و با تاکید بر اینکه سینمای ( او ) شعر اوست و شعرش سینمای ( او )، به تصویر در بیاورد.

مهدی راضی متولد 1348 ، دارای مدرک کارشناسی گرافیک از دانشگاه هنر تهران است . وی عضو منتخبین جهان (2006 عمان ) ، بنیانگذار رشته ی آکادمیک نقاشیخط در ایران برای دوره ی کارشناسی نا پیوسته (1394)، طراح  کارشناسی ارشد رشته ی  نقاشیخط برای وزارت علوم (1394) ، اولین نظریه پرداز رشته های هنر های قرآنی به دعوت وزارت علوم و همچنین داور چندین جشنواره بوده و تاکنون بیش از سی نمایشگاه گروهی و انفرادی در داخل و خارج کشور برگزار کرده است.

این نمایشگاه از 3 تا 10 اردیبهشت ماه ، همه روزه از ساعت 16 الی 20 در نگارخانه ی آتشزاد واقع در خیابان عباسپور(توانیر) شمالی ،نبش کوچه هومان ،نرسیده به میدان ونک ، شماره 23 پذیرای علاقمندان خواهد بود.
نگارخانه روزهای شنبه تعطیل است .
تـلفـن: 88884407 – 88884572
فکس 88880802

بیانیه ی نمایشگاه:
احترام به مخاطب بخش مهمی از روند کار من است ،که در نقاشیخط، آن را دنبال می کنم. اما چگونگی رسیدن به این مهم در این فرآیند خود معمایی است پیچیده ؛ چرا که عدم شناخت از مخاطب و یا شناخت ناکافی از دریافت کنندگان ، گاه چالشی عمیق تر بوجود می آورد که البته این یک وجه منشور است. عبور از لایه های حساس و عمیق گل واژه ها و کنکاش در فرم و رنگ تا رسیدن به یک روایت واحد در صورت و معنا به مثابه سنگنینی زمین و زمان بر جسم و جان است ،که تنها با شوق عشق امکان پذیر می شود ؛ چرا که نقاشیخط، خود ، از جنس عشق است. و با عشق می توان به معشوق رسید.
از رهگذر آشنایی با دنیای ذهنی و هنری عباس کیا رستمی ،   خیال انگیزی ها و روایتگرهای امید بخش و بعضاً چالش برانگیز ش ، که جهانی متفاوت را ترسیم می کند  ، به سرعت عاشقانه های من شدند و مرا به سمت نقاشیخط مفهومی آثار ادبی اش روانه کردند.
گرچه این روایت ها فراسوی فضای ذهنی انسان معاصر است ، اما درک نسبی هم از این وا کاوی ها می تواند احساسی را برانگیزد تا هدفی روشن را ترسیم نماید.
بر این باورم که توفیق سروده ها و دلنوشته های کیا رستمی در این است که مرحله ی دوم و سوم تأویل در آثارش را به مخاطب واگذار می کند و روایت به جاودانگی می رسد.
سینمای کیارستمی نیز ، به نوعی ، یک سینمای ادبی بود  با یک ایدیو لوژی شاعرانه. و اگرچه شعرهایش  و فضاهای ذهنی اش تلخ و شیرین است و با کنایه و تلنگر، اما در نهایت ، یک رویکرد امید بخش و آرمانی را ترسیم می کند و من هیچ جدایی و تفاوتی بین عکسهای کیارستمی ، نقاشی هایش ، شعرهایش و سینمایش نمی بینم و به جرات میتوانم بگویم تاثیر گذاری سینمای کیارستمی در جهان هنر ، به واسطه بار ادبی اش در سینما بود.
و من دراین نمایشگاه در  حد برداشت و توان خود ، تلاش کرده ام بخش دیگری از فضای ذهنی آن زنده یاد را به تصویر کشم ؛ با این باور که زاویه دیدش جهانی بود و فراسوی زمان و مکان می اندیشید ؛ با تاکید بر اینکه سینمای او شعر اوست ، و شعرش سینمای او ؛ و این یعنی مکتب کیارستمی.
 سخن آخر اینکه خوشبختانه گستره ی وسیع نقاشیخط و ظرفیت والای این هنر ناب ایرانی این امکان را
برای من بوجود آورد تا بتوانم با کیارستمی همنوایی کنم ، که این خود ، بیانگر تنوع پذیری نقاشیخط است. با این اوصاف می توانیم بگوئیم هنر نقاشیخط وارد مرحله نوینی شده است ،که این بیان جدید از هنر ، هرگز به معنای نفی دیگر گونه های معاصر نیست و هرکس مسیری و مکتبی و هدفی را دنبال می کند.
به گفته کیا رستمی، چه خوب که هر کس به راه خود می رود.

با تمام عشق
اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و نود و شش خورشیدی