چه رنج عظیمی و چه سرنوشت غریبی،وقتی که چنین مظلومانه و بی گناه جسم های خسته و افسرده و دل های گرفته شان را به دست خاک سرد می سپارند...
بشری که با عشق سرشته شده،چگونه در این خاک پست،اینچنین به شقاوت و بدبختی تن می دهد که خون هزاران هزار انسان بی گناه را مظلومانه بریزد و آه حسرتی هم بر نیاورد...؟
مظلومیت ارامنه بی گناه حتی در سردی و سکوت قبرستان هم طنین انداز گشته...جایی که عکاس حتی در چهره های گشاده آنان که اکنون زینت سنگ قبرشان شده این مظلومیت و ستمی که به اینان روا داشته شده را حس می کند و بر آن است تا با ثبت آثار به جای مانده از این واقعه ء ناگوار،بی پناهی و جدا افتادگی و ستم دیدگی آنان را که حتی در گورستان هم لمس می شود به تصویر بکشد.
باشد که روح آنان قرین رحمت و آرامش و شادی گردد...