شب  روز  شب

از آن هنگام که با استفاده از فرصت مطالعاتی  بنیاد ژاپن به کیوتو یا مهد هنرهای ژاپن رفتی و ضمن آموزش نقاشی "ذن" به تأثیرات شگفت هنرهای ساسانی بر هنرهای شرق دور پی بردی و آن را موضوع مطالعه و تحقیقاتت قرار دادی تا کنون سیب هزار چرخ خورده است.

سفر تحقیقاتی به سمرقند و بخارا از سوی موزۀ هنرهای معاصر به تو امکان داد به جزئیات هنرهای آسیای میانه بنگری.  پی بردن به تداوم تأثیرات هنرهای سرزمین مادر و کنار هم چیدن قطعات معما  تو را به اعماق  روح هنرهای ایرانِ مادر رهنمون شد. سرزمینی که روزگاری از چین تا مدیترانه گسترده بود، خود تمامی جهان بود و هنرش جهانی محسوب می‌شد. تو حتا تأثیراتش را در پارچه‌های واتیکان نیز پیدا کردی.

هنگامی که به سمت مشاور فرهنگی بنیاد ژاپن برگزیده شدی  به تعمیق نگاه جهانی از پنجرۀ هنرهای ایرانی  پرداختی.  بابت یک عمر کوشش ناب هنری به اخذ بالاترین مدال افتخار امپراتور ژاپن نائل آمدی و بسیار پیش از آن، به آموزش دست‌آوردهای شگفتی آفرین به جوانان این سرزمین در دانشگاه‌ها و مراکز مختلف هنری پرداختی.

اکنون سنتز آن همه را در قالب نمایشگاهی پیشگام به نمایش گذاشته‌ای. آب و درخت این سرزمین با تو  گفت‌وگوی بلند داشته‌اند. پچپچه و نجوای‌شان را فریادوار بر بوم بزرگ و با آب مرکب شهادت داده‌ای. از کوره راه شب آمده‌ای، به شادمانی روز بزرگ رسیده‌ای و هشدار تاریک داده‌ای.

انسانی که شب وارد باغ شده، اندک اندک با هزار پیچ و خم ِباد و آب، روشنای روز را تجربه می‌کند، در پایان اما به هول شب می‌رسد.

مسعود خیام