از جمله پیامدهای زیست در فضای مجازی و مجازی‌شدن زندگی فردی و اجتماعی، گسست جمعی از زندگی طبیعی و طراوت طبیعت است. مجازی‌شدن واقعیت و محرومیت از لطافت و عطوفت طبیعت حقیقی زندگی، سرنوشتی است که فراسو و در کمین نسل‌های کنونی و آتی جامعه ماست. این تقدیر در بطن خود و به گونه‌ای هم‌زمان واجد نیرویی است که می‌تواند بار دیگر، عطش و شهوت بازگشت به آغوش طبیعت و در آغوش گرفتن آن را زنده کند و زهرا عسگری در نخستین نمایشگاه انفرادی آثار نقاشی رنگ روغن خود با عنوان «ترنج»، با به تصویر کشیدن رنگ‌ها و جلوه‌هایی از طبیعت و یا انسان‌هایی که خود بخشی از این طبیعت‌اند و از این رو، به گونه‌ای نمادین، آن‌ها را شکوفه‌های ترنج نامیده است، سعی در زنده‌کردن این نیرو و احساس در ذهنیت مخاطب خود دارد. البته، بخشی از این تلاش، بهره‌گیری و اقتباس از آثار اساتید نقاشی امپرسیونیست و اکسپرسیونیست همچون استاد عبدالحسین محسنی کرمانشاهی و استاد ودود موذن است و در کنار هم قرارگیری آن‌ها، امکانی است برای یادآوری عطش و اشتیاق فطری میل به زندگی طبیعی به مثابه راهی برای رهایی از آلام و آشفتگی‌های «کاربران» و در واقع، محکومان به زندگی مجازی.