«خودنگاره‌های همگانی»
بر اساس کتاب منطق‌الطیر شیخ عطار نیشابوری

مجموعه حاضر اولین سری مجموعه‌ی منطق الطیر است که در چند مرحله ارائه می شود. سری اول نگاهی آزاد به آغاز سفر، شخصیت مرغان و اوضاع و احوال آنها دارد. با توجه به نظر عطار و نویسندگانی چون او، قهرمانان قصه نشانگر احوال تک تک انسان ها هستند و گوشه هایی از کاستی ها و تاریکی ها و همچنین روشنی ها و توانایی های وجودی شان را باز می تابانند. با این نگاه می توان آن ها را خود نگاره هایی دانست که برای همه مصداق پیدا می کند، خودنگاره هایی همگانی! مجسمه هایی که آینه وار ما را به خودمان نشان می دهند. پرندگانی در آغاز سفر سیمرغ، هنوز نرفته و در جای خود مانده.

نگاره های مرغ-انسان، با تن پرنده و سر انسان، در ترکیب، موجودی خیالی و تمثیلی می سازد. این موجود خیالی در برخی فرهنگ ها به صورت ها و معانی گوناگون در متون و افسانه ها دیده می شود. از این رو گاه می توان بازتاب آن ها را در کشورهای مختلف از جمله ایران* نیز یافت. در این مجموعه، این ترکیب افسانه ای، به معنایی تمثیلی و استعاره ای به کار رفته است تا آینگی شخصیت های سفر مرغان در منطق الطیر را به پیش چشم بیاورد و هم یاد آن خاطره ی ازلی را در انسان زنده کند: ((در ابتدای حالت مصَوّرِ به حقیقت... مرا در صورت باز آفرید... [و روزی] مرا بدین طریق اسیر گردانیدند.))**

*گچبری های خانه بروجردی ها، کاشان
**عقل سرخ، سهروردی