«نظر به درد دیگران»
مجید بیگلری

موضوع آثار بیگلری، احساس او درباره‌ی نظام سرمایه‌داری، فرهنگ رسانه و نیز تاثیر آن‌ها بر نحوه‌ی ادراک ما از واقعیت را منعکس می‌کند؛ اگرچه حلقه‌ی رابط تمام آثار او روایات تاریخی مناقشات، گسست‌ها و ویرانی‌هایی است که تجربیات روزمره‌ی انسانی را شکل می‌دهند؛ ویرانه‌هایی که گویی طبیعت دست‌ساخته‌ی انسان هستند.
اثر اخیر او برای پاسیوی، از جعبه‌های چوبی سوخته ساخته شده که در سه ستون کنار هم قرار گرفته‌اند؛ از میان ستون‌ها، آب به آرامی از بالای پاسیو به طرف کف آن جریان دارد و بوی چوب سوخته را در فضا منتشر می‌کند. بازدیدکنندگان ابتدا اثر را از پشت می‌بینند و بعد از گذشتن از مسیری باریک، با یک صفحه‌ی پلکسی‌گلاس مواجه می‌شوند که در برابر جعبه‌ها قرار گرفته و چیدمان را از بیننده جدا می‌کند. علت انتخاب چوب به عنوان متریال، قدرت و تاثیر ویژه‌ی آن در برانگیختن خاطره‌ی مکان‌های ویران است. با اینکه هر یک از قطعات ابعادی کوچک دارند با قرارگیری کنار هم و با نگاهی تاریخی، عظیم و پرابهت به نظر خواهند رسید. بیگلری پیش از این برای خلق آثارش از چوب استفاده کرده و در این چیدمان به تجربه با موادی چون پلکسی‌گلاس، شیشه و آب نیز پرداخته است. این مواد و مصالح جدید به او اجازه می‌دهند که ابعاد و پیچیدگی اثر هنری عظیم خود را گسترش دهد، در حالی که فرایند طبیعی فرسایش و  زوال را نیز در طول نمایش چیدمان سرعت می‌بخشد.
 واقعیت مفهومی سیال است که هر یک ما درک متفاوتی از آن داریم. عادی‌سازی فجایع، جنگ‌ها، قتل‌عام‌ها، ترورها، ویرانی گستره‌ی شهرها، فجایع طبیعی و غیره توسط فرهنگ رسانه از بار آگاهی ما می‌کاهد و گسستی بین واقعیت و حقیقت ایجاد می‌کند. چیدمان بیگلری نقش موزه‌ها را به مثابه آینه‌ای برای عملکرد نظام‌های اقتدارگرا برجسته می‌کند و نیز به این امر می‌پردازد که چگونه موزه‌ها با بازنمایی نسخه‌های اصیلِ روایت، می‌توانند تاویل‌های خاصی از رویدادها را در حافظه‌ی عمومی نهادینه کنند و اعتبار ببخشند.

گالری محسن روزهای پنجشنبه تعطیل است