روایت جنون

تقدیر چنین بود.
جمعه ظهر نشده قلبش ایستاد.
اول مرداد یک هزار و سیصد و نود و پنج.
دنیا تاریک شد و باورم نشد.
روزها و ماه ها گذشت و باورم نشد.
دردها را به خط و نقطه و شکل تبدیل کردم.
هذیان هایم را فرم دادم و همه آنچه در وجودم و ذهنم می گذشت، روی کاغذ آوردم.
بی اختیار خط و رنگ را روی کاغذ پخش می کردم و تمام درد و چرک زخم درونم خالی می شد.
فریاد خفه ای می کشیدم و بعد به آرامی به سکوت می رسیدم.
سکوت، سکوت، سکوت

*
آن روز که پروانه از گل‌زار پرکشید و به دور دست ها رفت، لذت دیدن تپه های سبز بهاری را از من گرفت.

کیومرث کیاست
مرداد 1396

The Story of Madness

It was destiny.
Her heartbeat stopped on a Friday noon.
Twenty second of July, 2016.
The world gone dark and I could not believe
Days and months passed and yet I cannot believe.
I turned the pain into dots and lines and figures.
I formed my delirium(s) and drew everything I had in mind on paper.
I spread lines and colors on the paper and so the pain and the dirt of my wound inside, was totally unburdened.
I cried inside and slowly reached to silence;
silence
silence
silence
*
That day the butterfly flew far away from the meadow and so it took away the joy of watching the green spring hills.

Kayoumarth Kiasat
August 2017
Translated by: Narges Marandi