مکاشفه های من در تنگنا
فصل اول: آبستره در جاده
نمایشگاه انفرادی عکس نیروان رضایی
افتتاحیه : جمعه 3 شهریور 1396 ساعت  16 الی 20
نمایشگاه تا 12 شهریور ادامه دارد
ساعات بازدید : همه روزه از ساعت 16-20
گالری روزهای شنبه تعطیل است
ونک ، بزرگراه کردستان ( پایین تر از همت ) ، بلوار علی خانی ، 20 متری گلستان ، 12 متری دوم ، شماره 3
تلفن : 88031652

نزدیک به یک قرن از اولین کوشش پیکتوریالیست ها برای خلق عکس هایی سوررئال می گذرد تلاشی برای تمایز بخشیدن به عکاسی در مقام هنری مستقل از نقاشی، و نه صرفا در خدمت علم و صنعت. سولاریزه‌ ها، پرتونگاشت ها، فوتوگرام ها، نوردهی های چندباره، کشیدن دوربین و فوتومونتاژها، حجم وسیعی از آثار «من ری» «موهوی نادی» «براگاگالیا» «جان هارتفیلد» و «الکساندر رودچنکو» را در  سال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ به خود اختصاص داد. اما این جنبش ها و ابداعات، نه تنها تلاش برای گریز از واقعیت عکس نبودند، بلکه هدفشان استفاده از ظرفیت های اجرایی و چیدمانی عکاسی بود برای نمایش و انعکاسی دیگر از تکه های واقعیت. به قول سانتاگ: عکس، به خودی خود سوررئال است، نه رئال. چنان که پیش تر و بعدتر هم در عکاسی خیابانی در آمریکا، آلمان و فرانسه، و در عکاسی جنگ چه پیش از آن (در جنگ جهانی اول) و چه پس از آن (در جنگ جهانی دوم) نمود پیدا کرد. باز به تعبیر سانتاگ: «می توان اولین نمونه های عکس سورر‌ئالیستی را در دهه‌ی ۱۸۵۰ جستجو کرد. زمانی که عکاس ها برای اولین بار مشغول پرسه زنی در خیابان های لندن، پاریس و نیویورک شدند تا لحظه های ناب زندگی را شکار کنند. این عکس های ناب و شرح حالی، لحظاتی از زمان های از دست رفته، حالات و رسوم از میان رفته، امروزه برای ما سوررئالیستی تر از تمام عکس هایی هستند که با دستکاری های فنی حالت انتزاعی و شاعرانه پیدا کرده اند.»
«آبستره در جاده» ورودی است نرم و آهسته به فصلِ نمایش فیزیکال عکس هایم بر دیوار گالری ها. آغازی به عمد و یقین، شاعرانه و در عین حال گریزپا.
۱.جاده ازسویی تداعی کننده‌ی سفر، حرکت، گذار و تا حدی تفرج است، و از سوی دیگر برانگیزنده تداعی های اضطراب آوری همچون سرعت، پیچ ها و گردنه ها، جاده‌ی لغزنده و خواب آلوده‌گی. این مجموعه، برش هایی نمادین است از این تداعی ها در قاب و قالب جاده به هیات نقش آفرین اصلی.
۲. این عکسها در سال ۱۳۹۴، در طول سفری از کردستان به تهران و از پشت شیشه‌ی جلویی اتوبوس برداشته شده است. ایده‌ی آن در لحظه، اتفاق افتاد. وقتی باران شدیدی باریدن گرفت و روی شیشه اتوبوسِ در حال حرکت‌، رقصان، سراپای جاده را دو چندان به رقص درآورد در حدی میان هراس و زیبایی.
٣. این مجموعه را به «سواره ایلخانی زاده» «ژیلا حسینی» و «معروف آقایی» تقدیم می کنم. سه شاعر کُردی که جوانی شان در سرخی جاده از نفس افتاد و شعرشان با لبی خونین، پیشانی آینده را بوسید.
 
نیروان رضایی/ تابستان 1396

What revealed to me in impasse   
Chapter I: Abstract on the road
Solo Photography Exhibition By Nirvan Rezaei
Opening: 25 out 2017 – Friday – 4-8 PM
The Exhibition will be continued up to Sunday 3 sep
Sat To Fri : 4 – 8 PM
Gallery Is Closed On Saturday
Address : No . 3 , Second Alley Golestan St. , Alikhani Blvd , Kordestan Exp ( South Of Hemat Exp ) , Vanak
Tel : +98[21] 88031652

Creations of surreal photographs, the style in which photography, as an independent art, is distinguished from the painting, not as mere mean served by science and industry, turns back to pictorialists movement started about one century ago.
Solarization, radiographs, photograms, multistage exposure, moving the camera and photomontage accounts for significant parts of the works by Man Rey, Moholy-Nagy, Braga Galia, John Heartfield and Alexander Rodchenko in 1920 to 1930.
The movement and innovations therefrom were not trying to escape the reality of the photo, but to use the executive capacity and photography arrangement in order to display and reflect pieces of reality in a different way, As Santag  told: photograph itself is a surreal phenomenon not a real thing. It manifested in street photography in America, Germany and France and in war photography (World War I and World War II).
Santag explains, “Earlier prototypes of surreal photography may be traced back in 1850s, when photographers started to roam through the streets of London, Paris and New York for the first time to haunt real flashes of life. Such real and explanatory photos, the instances of lost time. Now days obsolete mores are more surrealistic to us than all other photographs that gets poetic and abstract with technical manipulations".
“Abstract on the road” deliberately and certainly represents a series of poetic and rapid act, a soft and slow intro for my very first time show in galleries.
1-    Road in one hand associates with trip, movement, transition and promenade to some extent. On the other hand, it excites unresting associations such as speed, turns and passes, slippery roads and drowsiness. The works are symbolic cuts from said association in the form and framework of road, as the main element
2-    Photos are taken in 2015 through the bus windshield, in a trip from Kurdistan to Tehran. Inception of the idea was instantaneous. The heavy rain moving and dancing on the windscreen, swayed the road here and there thoroughly was the boundary between fear and aesthetic.
3-    I dedicate these works to “Suwara Ilkhanizada”, "zhila Husseiny” and “Marouf Aghaei” the three Kurdish poets whose springtime pooped on the road and their poems, sang in blood, surrendered the future.

Nirvan Rezaei
Summer 2017