:در بیانیه این نمایشگاه به قلم الهام شیروی آمده :

" دیگر مهارتی که هنرمندان را از انسان های معمول متمایز سازد مدنظر نیست، بلکه بیشتر اراده ی به پایان بردن یک اندیشه تا نتایج غایی آن مطرح است."

آنچه در جمله ی بالا از کاترین میه آمد، آغازگر نگاه هنرمندانی است که به " ناتمامی" خود و روزگارشان باور دارند. " ناتمامی" نه از آن منظر که تاریخ ایده ها تمام نشدنی است؛ بیشتر همگام شدن با این جمله دانتور که " گرچه رویدادها همچنان رخ می دهند، تاریخ به انتهای خط رسیده است."

گروه " سه ی ناتمام"، همچنان بر ناتمام ماندن آنچه در گستره ی زیست جغرافیایی و فرهنگی اش رخ می دهد، اصرار دارد. آنچه در این سرزمین هویت فردی و جمعی اش را ساخته و همچنان در حال ساختن است. و آن ، " تاریخ" تمام شده ای است که رویدادهایش ناتمام مانده اند و حول محوری همیشگی، تکرار می شوند. چیزی که امروز تصویر می شود، محصول دوران معاصر اجتماعی است که از یک منظر، دوران بی نظمی اطلاعاتی و وضعیت آنتروپی زیباشناختی تمام و کمال است اما به همان اندازه به قول جولیان استلا براس "دوران آزادی تمام و کمال هم می باشد. هنرمندان رها شده از زیر بار تاریخ که می توانند هرطور که دلشان بخواهد، برای هر هدفی که دلشان بخواهد، و یا اصلا بدون هیچ هدفی، اثر آفرینی کنند. دستاوردی آرمانشهرانه!" به 

آرمانشهر ناتمام ما خوش آمدید.