پهنه هایی از طبیعت، تکه هایی از خیال

سعید امدادیان به طور مشخص در یک دهه اخیر به نمایش طبیعت دل بسته است. علاقه و اشتیاقی که در آثار برادرانش یعنی داوود، یعقوب و ایوب هم دیده می شود. نقاشی هایش محصول سفرهای متعددش به دامن طبیعت است. تصاویر پرشکوه طبیعت در درونش ته نشین می شوند و در فضای آتلیه به ساحتی رازآمیز از طبیعت بدل می شوند. نقاشی های سعید امدادیان همواره با تکه هایی از خیال و خاطره همراه هستند. در واقع خاطره هایش از طبیعت هستند و نه تمام طبیعتی که با آن مواجه است. از این رو به جای پرداختن به جزئیات و اجزای طبیعت، کلیتی وسیع تر را در نظر می آورد و پهنه هایی وسیع از طبیعت را در پیوند با آسمان با نمایش می گذارد. همواره فضایی در میان زمین و آسمان در کارهایش دیده می شود که فراخ و وسیع است و ایده اصلی برای دیده شدن در کارهایش دقیقاً در همین نقطه قرار می گیرد. 

نقاشی های سعید امدادیان همان لطافتِ طبع و آرامش درونی اش را بازگو می کنند که در سفال ها و مجسمه هایش است. آثاری لطیف و ملایم در فضایی خلوت با تک درختانی تنها. خلوت و سکوت درون آثارش گویی همان گوشه نشینی و بی ادعایی و سهم نخواستن اش از جهان هنر است، با این همه هیچگاه آثارش تلخ و سرد نبوده اند. نقاشی هایش بازتاب روحیه او هستند و همچون خود سعید امدادیان صمیمی و پرنشاط جلوه می کنند.

سیدامیر سقراطی