هرکه جز ماهی، ز آبش سیر شد
هرکه بی روزیست، روزش دیر شد
(مولانا)

در جزیره-که تنها بهره اهالی از خاک زمین است- همه چیز با دریا تنظیم میشود؛ دریاست که روزی میدهد،دریاست که جان میگیرد، دریاست که باد می آورد و ویران میکند، باران می آورد و سیراب میکند، دریاست که خورشید وماه را می آورد و فرو می برد، دریاست که ضرب موسیقی را بدست دارد، دریاست که زیباست، دریاست که زشت است، دریاست که زندگیست.
نفرین و امید است! نفرین مادرهاست که تقدیر پسرها می شود و از خانه تبعیدشان میکند. امید همسرهاست، که شوهرها را باز می آورد؛ زنده، سالم، با تور پر ماهی. آنقدر پر که حلال هایش روزی شب شود و حرامهایش بدست همان زنان پهن شوند روی زمین نمکزار، در محضر آفتاب سوزنده...

جزیره همه چیز من، دریا همه چیز جزیره است.

وحید سهرابی ابد