جهان تصور من است. (آرتور شوپنهاور)

از آنجایی که اراده ای بی نظم و فاقد خرد در هسته وجود انسان قرار دارد ، زندگی سراسر رنج است.زیرا این اراده همواره ناخشنود باقی می ماند.لذتهای زندگی فی نفسه مثبت نیستند، زیرا لحظاتی وجود دارد که در واقع ناخرسندی در آنها حاکم نیست ولی این لحظات به زودی سپری شده و جای خود را به رنج و خستگی میدهند و ما را تا دم مرگ همراهی میکنند. علاوه بر این خود انسانها نیز بر این رنج و خستگی می افزایند. روزمرگی و تکرار تا آنجا با بشر پیش می‌آید که گویی جزئی از او می‌شود و در نبودش زندگی معنای واقعی خود را از دست می‌دهد.
در این مجموعه به گونه ای سعی شده است تا در نگاهی متفاوت روزمرگی انسان و ناخرسندی وی در هر موقعیتی که هست به تصویر کشیده شود.