زیستن دوباره ی بیم و امید
سعید رفیعی منفرد نقاش حالات و رفتار انسان ایرانی در وضعیت های بغرنجِ معاصر است. بررسی هر دوره از آثارش، رصد کردن احوال جامعه ی ما در فراز و فرود مسائل اجتماعی و کاوش در روحیات و خلقیات و آرای هنرمند است. آثار او نمایشگر موقعیت های تعلل و تردید است و شرح اضطراب و ملال آدمها در موقعیتی کم تحرک و تأکیدی بر اضطرار و رخوت سال های رفته؛ انسان های او نظاره گر فروپاشی و بدعهدی دوران خویش اند. کارنامه ی هنری او، جستجوگری اش در یافتن معناهای متفاوت هستی را به نمایش می گذارد، آثاری عمیقاً پرسشگر و تلخ اندیش در بطن زندگی.
«نابودگی» پرسش های هنرمند است از کنش ها و تنش هایی که پایانی ندارند. او این بار بیش از گذشته پُرسنده و کاوشگر، معناهایی از بودگی و نابودگی را به چالش می کشد که زیسته است. آثارش نمایشی دیگر از تماشای انسان است.
نقاشی های سعید رفیعی منفرد، زیستن دوبارۀ بیم و امیدهای زندگی بر روی بوم است. او بی آنکه بخواهد جوابی فرا روی مخاطبان اش قرار دهد، سئوال هایش را از زندگی بر پرده ی نقاشی نقش می زند و در هر بار پرسش، همان بیم و امیدهایی را پیش روی مخاطب می گستراند که خود زیسته است.

امیر سقراطی

Reliving hope and fear
Saeed Rafiee Monfared is the illustrator of Iranians’ moods and behaviors in the sophisticated contemporary situation. Studying each period of his work, he is observing the status of our society in the ups and downs of social issues and exploring the spirits and opinions of the artist. His works portray procrastination and suspense situations, and describe the anxiety and dismay of people in a state of sedentary and an emphasise on the exigency and indolence of the years gone; his figures are watching the collapse and neglect of his era. His artworks reveal his search for different meanings of existence, the deeply inquiring and bitter works inside life.
"Non- Existence" is an artist's question of actions and tensions that do not end. This time, more than the asker and explorer of the past, he challenges the sense of existence and non- existence that he has lived. His works are another demonstration of watching the human.
Saeed Rafeei Monfared’s paintings are reliving the fears and hopes of life on the canvas. Without providing the answer to his audience, he depicts his questions of life on the curtain of painting, and on each question, he spreads the same fears and hopes to the audience that he himself has lived.

Amir Soghrati