نوروزگار | سری نوروزگار نتیجه‌ی کار من بین سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶ است. کلمه‌ی نوروزگار، برای من، یک ترکیب درهم‌فرورفته از سه جزء است: نو، نوروز و روزگار. نوروزگار اشاره‌ی نمادین و کنایه‌آمیزی به رستاخیز دارد  | تقریباً پس از اتمام پروژه بود که متوجه شدم اعتقاد به رستاخیز در میان ایرانی‌ها به خیلی پیش‌تر از اسلام بر‌می‌گردد. "ارداویراف‌نامه" اسم کتابی‌ست که، احتمالاً، به اواخر دوره‌ی ساسانی تعلق داشته و داستان موبدی به اسم "ویراف" را نقل می‌کند که به خوابی خودخواسته فرو می‌رود و دنیای پس از مرگ را تجربه می‌کند و، پس از بیدار شدن، داستان سیر و سلوک روحانی‌اش را برای مردمی که به رستاخیز بی‌اعتقاد شده بودند بازگو می‌کند | در زمان انجام این کارها، انسان، حلزون دریایی، تمبر هندی، موز، و تقریباً هر چیز دیگری را، بدون توجه به ماهیت‌شان، فقط از لحاظ فُرمی می‌دیدم. می‌خواستم یاد بگیرم که موجوداتِ واقعیِ طبیعت چه نوع نسبت‌های تصویری‌ای با هم دارند. همه‌ی این‌ها فقط برای این بود که بتوانم گونه‌های دنیای شخصی‌ام را طوری نقاشی ‌کنم که در آخر کار بتوانم باورشان کنم | شیوه‌ای که برای انجام این کارها در پیش گرفتم بسیار زمان‌گیر بود. به طوری‌که کار روی بزرگترین نقاشیِ این سری حدود شش ماه طول کشید. برای به‌دست آوردن کیفیتِ فُرمی‌ای که در نظر داشتم، خودم را مجبور می‌دیدم تا بیشترِ سطح کارهای‌ام را با نوک تیز مداد/ قلم‌ مو کار کنم. از یک جایی به بعد متوجه شدم، وقتی این شیوه را در سطح کارها انتشار می‌دهم در فضای کلیِ آن‌ها، نیز، نوعی حس سکوت و کهنگی ایجاد می‌شود، و این درست همان چیزی بود که برای ساختن این دنیای از-پیش-باور-شده‌ی ذهن‌ام لازم داشتم | فکر می‌کنم سری نوروزگار، بیش از هر چیز، نتیجه‌ی باور سال‌های گذشته‌ی من بوده است. باور کهنه‌ای که به دلیل آموزش‌های مذهبی در کودکی‌ام به وجود آمده بود و همراه با افزایش سن‌ام مدام تغییر شکل می‌داد. در ادامه به آن تردید و یأس هم اضافه شد و در نهایت به آرامی در گوشه‌ای از ذهــــــــن‌ام دفــــــــــن‌اش کـــــــــردم. این‌بار آن را نبــــــــش قبــــــــر کردم تا فـــــقط نقاشــــــــــی‌اش کنم، بــــــــی‌آنکه خــــــــودم را، مثـــــل پیـــــــش‌ترها، نــــــــگران و درگیرش کرده باشم | علی شایسته