گالری فردا
صد در صد
گذاری تغزلی به جهان انتزاع
عمل نقاشی انتزاعی برای من یک روند فعال و ناشناخته است، یک خلسه و بی‌خبری، یک صد در صد نهان. سطح گسترده‌ی سپید، نخست ترسناک به نظر می‌آید اما مرکب و رنگ با حرکات آزادانه بر روی کاغذ عکاسی به یاری‌ام می‌آیند. با آن همراه می‌شوم، به پیش می‌رویم، نوعی بداهه‌نوازی. همچون یک «کاشف» به جلو می‌روم، تنها در مقام خالق نیستم.
سکوت برایم خلوص بصری به ارمغان می‌آورد؛ شکل‌ها و رنگ‌ها فراگرفته‌هایی که در طی سال‌ها بر روی یکدیگر نشسته‌اند، رسوب کرده‌اند و تلفیق شده‌اند اکنون هر کدام به نوعی گشوده می‌شوند، به سطح می‌آیند و خود را نشان می‌دهند. صد در صدی از دنیای شکل ناب.
هدف کندوکاوی ذهنی است، هم در درون و هم در برون. بدین ترتیب آنچه صد در صد پنهان پنداشته می‌شد، کشف می‌شود و این کشف بارها و بارها تکرار می‌شود؛ با هر نگاهی.
از روایت گریز دارم هرچند پرهیز از آن به صورت صددرصد برایم مقدور نیست. فاصله‌گیری از سنت به معنای خاص آن صورت نمی‌گیرد در عین حال در پی جست-وجوی جوهره‌ی سنت در شیوه‌ی بیانی خاص خود هستم، صد در صد از امری باطنی و نهانی. واقعیت بیرونی نیز شکل درونی می‌گیرد؛ گویی بناست تصاویر چه در شکلِ تا حدودی روایی و چه به شکل انتزاعی، ذهن بیننده را به فضای تخیلی نقاشی سوق دهند، صد در صدهایی برای گذر از سدها.
تجربه‌ی آزادی در وهله‌ی اول ترسناک است، شاید ما ـ من و بیننده ـ احساس معلق بودن داشته باشیم، اما این تعلیق و ترسِ اولیه سرچشمه‌ی ورود به دنیایی تازه است، دنیایی هیجان‌انگیز. بیننده تکمیل‌کننده‌ی اثر می‌شود. رمزگشایی به عهده‌ی اوست. ماهیت رابطه بین آثار و مخاطبان آنها همواره باز و ناتمام به نظر می‌رسد و حتی بر خود من نقاش نامکشوف است. این تعلیق متغیر تجربه‌ای است معنوی، تجربه‌ای خاص از دریچه‌ای زیباشناسانه.
