همانطور که از اسم نمایشگاه برمی آید، انگار که یک چیزی کم است.آنچه کم است، انسجام و تمرکز در مجموعه‌ای است که می بینید.همان که در ذهن ناآرام و کنجکاو عکاس لانه کرده است. برای کسی که حالا چهارمین دهه‌ی عمر عکاسی اش را پشت سر می‌گذارد، بدیهی است که برگشتن به عقب و انتخاب عکس همانقدر دشوار است که امیدوار بودن به فرا رسیدن روز موعود برای اینکار.
عکاسی مستند، خبری، گزارشی و بعد مقداری تجربه برای دستکاری در واقعیت و تلاش برای مفهوم‌سازی به کمکِ عکس، همه قبل از آن که شغل یا منظور من در زندگی باشند، تجربه هایی هستند که در بعضی مواقع همه‌ی هدف زندگی‌ام شده‌اند.به همین خاطر یک مجموعه عکس غیرمرتبط که تنها از طریق یک نفر به عنوان عکاس به هم متصل می شوند، بهترین توضیح برای این نمایشگاه است. تعدادی از آن‌ها خیلی قدیمی و مربوط به زمانی است که عکاسی وارد عصر دیجیتال نشده بود و تعدادی دیگر مربوط به همین اواخر. شاید همین چند ماه پیش. بنابراین می‌توان گمان کرد که از هر دوره‌ی تجربی زندگی خودم، میوه‌ای در این سبد کنار گذارده‌ام. یکی از این‌جا و دیگری از آنجا.