بهمن محمدی عضو انجمن هنرمندان نقاش ایران است.
او برنده‌ی بینال هفتم نقاشی، موزه‌ی هنرهای معاصر. برگزیده‌ی ویژه‌ی اولین دوره‌ی هنرهای تجسمی دامونفر، فرهنگسرای نیاوران ۱۳۸۵. برگزیده‌ی رئالیسم و هایپر رئالیسم ایران، فرهنگسرای نیاوران، ۱۳۸۴
و شرکت در دوره‌ی ششم رویداد هنری Feild Meeting در السرکال اونیو، و … از دیگر تجربه های این هنرمند به شمار می رود.
تجربیات مختلف که برخی از آن‌ها به مدیوم نقاشی خلاصه می‌شوند و برخی تجربه‌هایی که کمتر نقاشانه‌‌‌اند: نظیر ساخت فسیل‌ها که در پروسه‌های طولانی‌مدت و چندین ساله شکل می‌گیرند و ساخت کتاب‌ها و همین‌طور نقاشی‌هایی که با اکولین بر روی کاغذ عکاسی و در زیر نور محدود و قرمز کشیده می‌شوند و در نهایت با برخی فرایندهای عکاسانه سوزانده می‌شوند و یا در مرحله‌ای از اکسپوز شدن به ثبوت می‌رسند. همچنین برخی تجربیات آزادانه‌ی دیگر بر روی دستمال کاغذی و پارچه و غیره.
ایده‌های مختلفی چون تولد، تربیت، تنهایی، برساخت‌های اجتماعی، و فرگشت در آثار او به چشم میخورد.
