ابراهیم فرجی نقاشی را با شرکت در کلاس‌های جنبی دانشکده فرا گرفت و اولین نمایشگاه انفرادی را در همان دانشکده سال ۱۳۴۴ تجربه کرد. پس از آن در نمایشگاه‌های گروهی گالری‌های تخت جمشید، نیازی، شیخ و… شرکت کرد. در سال ۱۳۵۰ در گالری سیحون نمایشگاه انفرادی گذاشت و دو سال پس از آن در گالری سولیوان. نقاشی‌هایش با فروتنی در دهه ۸۰ کنار دیگر نقاشی‌ها در دو نمایشگاه گالری نیازی قرار گرفتند. آزمون‌های متعدد سبکی در نقاشی‌های فرجی ظاهر می‌شوند. پرداخت‌ها به حداقل می‌رسند و ضرب قلم‌ها با شتاب در کنار رنگ‌ها تمایل‌های پست امپرسیونیستی را به جریان می‌اندازد.
او پس از انقلاب بیش از کار هنری، به مشاغل دولتی پرداخت و ۱۵ سال مدیریت هنرستان کمال‌الملک را بر عهده گرفت و سال‌ها به عنوان کارشناس امور هنری و هنرستان‌ها در وزارت فرهنگ و ارشاد کار کرد. با این همه او را باید چهره‌های خاموش هنرهای تجسمی لقب داد چرا که پس از درگذشت تا حدود بسیار از خاطره‌های او فراموش شد.
ابراهیم فرجی در سال ۱۳۸۳ در سن شصت‌وشش سالگی درگذشت.
