بهزاد شیشه‌گران نقاش، طراح، گرافیست و عضو هیأت مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران است. او در انجمن سینمای جوان دو سالی را به تحصیل کارگردانی سینما مشغول بود و سرانجام تصمیم به ادامه تحصیل،در رشته گرافیک گرفت. ورود او به دانشگاه، همزمان با اوج گیری انقلاب بود. شیشه گران به تولید پوسترهایی با مضامین اجتماعی یا سیاسی پرداخت که با تکثیر آنها و سپس نصب بر دیوار پیاده روها یا ارسال پستی برای افراد، سازمان‌ها، سفارتخانه‌ها و حتا نهادهایی در خارج از کشور، تلاش کرد به نوعی هنر و پیام رسانی از این طریق را وارد زندگی مردم کند. از جمله "خیابان شاهرضا هنر است" ۱۳۵۵ و "به خاطر صلح در لبنان" ۱۳۵۵. این دومی‌از سوی "سازمان ملل متحد" مورد تقدیر قرار گرفت. با اوج گیری انقلاب، روند تولید و تکثیر پوسترها اغلب به وسیله چاپ سیلک اسکرین سرعت بیشتری پیدا کرد.
اولین نمایشگاه فردی بهزاد شیشه گران در ۱۲۶۸ برپا شد. موضوع نمایشگاه، چهره‌هایی از "غلامرضا تختی" است.
بهزاد شیشه گران ایده تکثیر یک اثر را به شکل تازه ای تجربه و ارائه می‌کند. او این بار توجه خود را روی یک فرم ثابت معطوف و آن را بارها و به طرق گوناگون اجرا می‌کند. سپس نتایج کار را معمولاً در یک کادر کنار یکدیگر می‌نشاند. بدین ترتیب، او موضوعات مختلفی را مضمون کارهای خود قرار می‌دهد، مثل تیپ‌های مختلفی از پیکر انسان، چهره و طبیعت بی جان.
با رواج کامپیوتر و وجود نرم افزارهایی از قبیل فتوشاپ، شیشه گران امکانات تازه ای را از آن جستجو می‌کند، که با توجه به خصلت تکثیری کارهایش به ابزاری کارآمد برای وی تبدیل شد. بدین طریق، آثاری را ابتدا با دست اجرا می‌کند، سپس با کمک کامپیوتر آن را پردازش یا دستکاری می‌کند. چهره‌هایی از نگارگری این روند در کارهای بصری او همچنان تداوم یافته است.
شیشه گران در نُه نمایشگاه انفرادی و بیش از هفتاد نمایشگاه گروهی داخلی و خارجی شرکت داشته و در سال ۱۳۷۰ برنده بی ینال نقاشان کشور موزه هنرهای معـاصر تهران شد.
