کوروش صالحی از هنرمندان ایرانی پس از انقلاب است که سنت های شرق و غرب را با هم ادغام کرده و زبان جدیدی از تبعید را اختراع کرده و از این نظر یکی از نقاشان برجسته نسل وی محسوب می شود. هویت، نقش مهمی در کار صالحی دارد. وی در ایران به دنیا آمد و در لندن بزرگ شد و از کودکی در رشته نقاشی سنتی ایرانی تحصیل کرد و بعداً در مدرسه هنر در انگلیس تحصیل کرد. میراث فرهنگی دوگانه وی به شدت در کارهایش وجود دارد. نقاشی های او روایتی از یک جدایی احساسی از مردم ، مکان ها و زمان را ایجاد می کند: یک سفر شخصی که با استفاده از نامه های قدیمی ، عکس ها ، تصاویر دیجیتالی و نقاشی های دستی به هم وصل می شود و با شور و صداقت بازگو می شود. نقاشی های صالحی دارای لحنی واضح و در عین حال لایه ای از تصاویر پرنعمت هستند. بیننده به عنوان قهرمان داستان خود قرار می گیرد، و درگیر گفتگو با شخصیت های خود است. او از سال ۱۹۹۲ مشغول ساختن فیلم و ویدئو آرت است. فیلم های ویدئو آرت وی که عموماً در ایران فیلمبرداری می شوند، رویایی هستند. آنها نمایانگر تحریف زمانی حافظه و روند ایجاد اسطوره های شخصی هستند. هر یک داستانی برای گفتن دارند و از این لحاظ به فیلم های مبتنی بر داستان نزدیک تر از ویدئو آرت معمولی هستند. آرزو و آشتی از موضوعات مشترک است و بارها در فیلم های او مورد استناد قرار می گیرد. صالحی نمایشگاه های گروهی و انفرادی متعددی در اروپا و خاورمیانه داشته است.
