شهوق در سال ۱۳۵۵ در رشته طراحی و دکوراسیون داخلی از دانشکده پلی تکنیک تهران فارغ‌التحصیل شد. جسارت او در نقاشی و تلفیق مواد به بوم خصوصاً استفاده از شیشه خرده‌های خودرو، سبک او را خاص جلوه می‌دهد. استفاده او از رنگ‌های خاموش و عمق بخشی به بوم با مواد، در زمانه او، جسارتی بود تازه و متهورانه که اگر می‌ماند، به نوعی از هنر نقاشی عمق می‌بخشید و می‌توانست نوع جدیدی از نقاشی تلفیق را از آن خود کند.
درنمایشگاه فرهنگ‌وهنربا اثری متفاوت تشکیل شده از شیشه‌های خردشده خودرو بر بوم وحجم‌سازی و برجستگی‌هایی از رنگ که سبک خاصی را نشان می‌داد، شرکت کرد. یک سال پس از این در نمایشگاه گروهی پاکستان نیز شرکت می‌کند. انتخاب اثری از او در نمایشگاه «نقاشان اهل ایران»، به مناسبت هفتمین دوره بازی‌های آسیایی، و اخذ جایزه ویژه این جشنواره، نگاه‌ها را به سوی این نقاش جلب می‌کند؛ چون او در میان بسیاری از هنرمندان تثبیت‌شده معاصر، این جایزه را از آن خود کرد.
همچنین شرکت وی در نمایشگاهی در واشنگتن و برگزیده شدن اثری از وی در میان بزرگان هنر ایران و دنیا، نام وی را بر سر زیان‌ها انداخت اما متاسفانه این هنرمد در سال 1358 و در جوانی از دنیا رفت. عمر کوتاه رامیز شهوق به او فرصت نداد تا نقش بیشتری در توسعه هنر مدرن ایران ایفا کند، اما همان اندک آثار به‌جا مانده از او، همچنان وی را پس از قریب به چهل سال از مرگش، در میان هنرمندان مطرح ایران دهه ۵۰ جای داده است.
