عارف منتظری مجسمه‌سازی است که کارهای مرسوم را کنار گذاشته است و رویکرد جدیدی را در آینه دنبال می‌کند که شامل تعداد زیادی قطعات آینه و توجه دقیق به جزئیات است. از نظر مفهومی، او روشی تحت عنوان «آینه از روایت پیروی می‌کند» را دنبال می‌کند که در آن ماده‌گرایی نسبت به تزئینات و انعطاف‌پذیریِ طراحی نسبت به قابلیت ساخت در اولویت است. دستگاه طراحی وی از سه معیارِ روایت، ماده و تکنیک تشکیل شده است که نشان‌دهنده‌ی نوع نگاه او به هنر و خلق آن است.
وی آموزش خود را طی همکاری با منیر شاهرودی فرمانفرمائیان در زمینه‌ی طراحی و ساخت حدود ۶۰ مجسمه (۱۳۹۳-۱۳۸۷) آغاز کرد. علاوه بر این، او در ساخت مجسمه‌ها و جواهرات پرویز تناولی (۱۳۹۲-۱۳۹۰) شرکت داشت. وی همکاری پژوهشی با TUIC (مرکز نوآوری شهری تهران) در حوزه‌هایی چون تکنیک‌های هوشمند و مواد نوآورانه را در سابقه‌ی فعالیت‌های خود دارد (۱۳۹۶-۱۳۹۴). منتظری همچنین به مدت هفت ماه در همکاری با مجموعه‌ی ملکی در جنوب فرانسه سه مجسمه ساخت «آغوش»، «آینه ۱۱» و پرکارترین پروژه «تعارض» که شامل ۷۰ هزار قطعه آینه است (۱۳۹۸-۱۳۹۶).
