متولد ۱۳۶۵
فارغ‌التحصیل فلسفه‌ی غرب در مقطع کارشناسی از دانشگاه الزهرا و در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه آزاد تهران شمال
او پس از گذراندن دوره‌های عکاسی و نورشناسی، عکاسی را به صورت تجربی ادامه داد و چون فاین‌آرت را نزدیک‌تر به دیدگاه خود دید در این سبک به عکاسی پرداخت. در سال ۱۳۹۱ به آلمان رفت و پس از یک سال به هلند عزیمت کرد.
فلسفه باعث شد نگاه عمیق‌تری به مسائل اجتماعی پیرامون داشته باشد، و عکاسی وسیله‌ای شد برای ثبت و انتقال تصاویر ذهنی به دنیای خارج.
او دراین باره می گوید: «عکاسی می‌کنم تا دغدغه‌های فکری‌ام را از ذهنم بیرون کنم.» او از ابتدا پروژه‌هایی در عکاسی روایی (Narrative) انجام داد، نه فقط با یک عکس بلکه با مجموعه‌ای از عکس‌ها که حس و نمایی از یک داستان را به تصویر می‌کشند. وی همواره سعی کرده این عکس‌ها به صورت رواییِ باز (Open-narrative) باشند.
او معتقد است پیوند عکاسی با هنر از طریق تئاتر است. بنابراین عکس‌هایش توالی فیلم‌گونه دارند تا سکون عکس‌های محدود شده در فریم را به پویایی و یک مجموعه دینامیک و زنده مبدل کند. از این طریق مخاطب اثر می‌تواند فضای خالی بین عکس‌ها را در ذهنش به تصویر بکشد. وی با خلق و کارگردانی مجموعه‌ها، داستانی پیوسته را روایت می‌کند؛ به گونه‌ای که هر عکس با حفظ استقلال نسبی از سایر عکس‌ها، حکم صفحه‌ای از یک داستان را دارد.
بدین منظور وی با بهره‌گیری از المان‌های هم‌سو با فضای مجموعه، عکس‌هایش را به صورت تلفیقی از عکاسی روایی و صحنه‌آرایی (Staged) خلق کرد. این تلفیق با بازخوردهای مثبت روبرو شد؛ از آن جمله می‌توان به: عنوان عکاس ایرانی آوانگارد روایی در رادیو زمانه (هلند)، عکاس روایی معضلات اجتماعی زنان ایرانی در دویچه وله (آلمان)، پیشگام تلفیق عکاسی روایی و صحنه آرایی در آسیانیوز (ایران) اشاره کرد.
نمایشگاه عکس «سندروم آکواریومی» (برلین ۱۳۹۶، تهران ۱۳۹۵)، «اسکیزوفرنی در هشت ساعت» (آمستردام ۱۳۹۵، تهران ۱۳۹۴) «فرهنگ» (ماساچوست ۱۳۹۴)، «تهران شهر بی دفاع» (تهران ۱۳۹۴)، «پروجریا» (تهران ۱۳۹۳)، «هنر معاصر ایران در یک نگاه» (برلین ۱۳۹۲) از جمله فعالیت‌های هنری او می‌باشد. از جمله افتخارات او می‌توان به جایزه افتخار در فاین آٌُرت و فینالیست بخش عکس پروفشنال فاین ارت در رقابت جهانی “ND Award” سال ۲۰۱۵ و چاپ عکس‌های او در مجلات هنری داخلی و بین‌المللی می‌باشد.
