هما دلواری، از معدود زنان گرافیست ایرانی است که با اشتیاق فراوان در تمامی گونه‌های طراحی فعالیت می‌کند. حضور آنها در عرصه‌های هنر ملی و بین‌المللی تأثیر مضاعف و انکارناپذیری در نمایان شدن وجه تازه‌ای از هنر گرافیک ایرانی داشته است. این حضور با جایگاه حاشیه‌ای زنان در فضای مرد-محور هنر گرافیک ایران تضادی آشکار دارد.
ایده انکار حاشیه و مرکزیت خواهی در تمامی آثار دلواری دیده می‌شود؛ آثاری که در آنها بدون برش زدن و با استفاده از حاشیه‌ها چهارچوب را شکل داده و ترکیبات متقارن یا مرکزی را طراحی می‌کند. و مجدداً طراحی پر تزیین او در میان این چهارچوب، که می‌توان آن را به مثابه فضای مردانه در نظر گرفت، جایگاه مرکزی دارد که در خوانش سنتی زنانه تلقی می‌شود.
از منظر دیگر، هما دلواری، چه در فضای داخلی و چه در فضای بین المللی هنر گرافیک، گفتمان مردانه/زنانه و مرکزی/حاشیه‌ای را به زیر سؤال برده و بینندگان را از طریق قرار دادن آنها درون و بیرون روایت‌ها، معنی و برداشت‌های آشنا و ناآشنا به چالش می‌کشد
