گالری آب/انبار
دیوید برنت عکاسی است با سابقه در عکاسی مستند که از سوی مجله امریکن فتوگرافر بعنوان یکی از صد فرد تاثیرگذار در تاریخ عکاسی انتخاب شد. سابقه عکاسی از جنگ ویتنام، کودتای شیلی، پرتاب آپولو ۱۱ به فضا و بسیاری از اتفاقات مهم پنجاه سال گذشته در جهان را در کارنامه خود دارد. در بحبوحه‌ی انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ برای ۴۴ روز برای اولین بار به ایران سفر کرد و عکس‌های کم نظیری از انقلاب ثبت کرد. عکسهایی که از منظر یک تازه وارد و یک غریبه که شاهد یکی از بزرگ‌ترین انقلاب‌های قرن بود.
این عکسها سالها بعد در کتابی با عنوان ۴۴ روز در امریکا چاپ شد. این نمایش گزیده‌ای از عکس‌های بی شمار آن سفر است.
اگر شغلِ شما تاریخ‌نگاری با دوربین باشد، هرگز نمیدانید که ماجرا شما را کجا می‌برد و عاقبتِ داستان چه خواهد شد. بَعدها، صرفن پس از گذشتِ سالها، و گاهی پس از چند دهه است که همه چیز روشن میشود، چرا که فشارِ همیشگیِ تلاشِ انسان اغلب آن چه میبیند را مبهم و تار میسازد .
همیشه تلاش کرده‌ام که همه چیز را به همان سادگی که هست ببینم، با این امید که عکس‌هایم احساسِ زندگیِ افرادی که در آنها هستند را ضبط کنند. در بیشترِ موارد، وقتی در دوردست وقایعی را عکاسی میکنید، نامِ کسی را نمیدانید و از داستانشان خبر ندارید. اما در آن کسری از ثانیه، آنها توسط دوربین شما ثبت میشوند، به نحوی که نتیجه را میتوان به دیگران نشان داد .
در سال ۱۳۵۷من بیگانه‌ای بودم که درست چند روز پیش از سالِ نوی مسیحی به ایران رسیدم، پیش از آن به ایران سفر نکرده بودم ولی از اخباری که خوانده بودم و شنیده بودم چنین بر می‌آمد که کشور و جامعه در حالِ دگرگونی است، و من به عنوانِ یک تاریخ‌نگار مایل بودم شاهدِ ماجرا باشم و آن را بازگو کنم .
هفت هفته‌ای که در تهران بودم آبستنِ اتفاقاتِ بسیاری بود. تظاهرات میلیونها نفر در خیابانها، فرارِ شاه، بازگشتِ آیت الله خمینی از تبعید در فرانسه، که پیامدِ آن رویِ کار آمدنِ دولتِ بازرگان بود. در آن روزها، تعددِ اتفاقات آن قدر زیاد بود که گنجاندنشان در یک عکس ناممکن به نظر میرسید. همیشه امیدوار بودم این عکسها، که اغلب خارج از ایران نمایش داده شده‌اند، به صورت یک مجموعه در نمایشگاهی در تهران دیده شوند .
بیش از چهل سال صبر کرده‌ام تا عکسهایی که در چهل‌وچهار روز ثبت شدند را در تهران نمایش دهم. امید دارم که این صبر مفید واقع شود و خوشحال‌ام از این که سرانجام فرصت دارم این عکسها را با بعضی از افرادی که در آنها حاضراند تقسیم کنم .
در سال ،۱۳۵۷ من عکاسی ناشناس بودم، و از کسانی عکس میگرفتم که برای من ناشناس بودند، شاید اکنون بتوانیم این فاصله را از میان برداریم و تاریخ را آن طور که به سرانجام رسید تقسیم کنیم .
دیوید برنت
۱۳۹۸
