بعضی نقاشی‌ها با زمانی ازلی-ابدی سروکار دارند. همه‌ی اشیا، مناظر و حتی فیگورها در ژست‌های ابدی فرو رفته‌اند. در مقابل نقاشی‌هایی هستند که به تلقی مدرن از زمان نزدیکترند. نمایشگاه «آن» به این دسته دوم نظر دارد.
 در برخی از‌ کارهای این مجموعه، لحظه‌ای ملموس، گاه تروماتیک، از دل واقعیت روزمره برش می‌خورد و اتفاقی ساده و زمینی تبدیل به صحنه‌ای ماندگار می‌شود. در برخی دیگر، ژست‌ها و ترکیب‌بندی‌ها نه محصول طرحی از پیشآماده و حساب‌شده که حاصل جدال و برهم‌کنش نیروهای خود نقاشی‌ است. لکه رنگی کم‌وبیش اتفاقی در اینجا، خطی را در گوشه‌ی دیگر تصویر طلب می‌کند. زمان دیگر برشی از یک حرکت نیست، «آن»ی است که ساخته می‌شود.