این نمایشگاه چیدمانی است شامل سه اتاق به نام های منطقه بی نور، وضعیت لکنت و اتاق سفید. 
منطقه‌ی بی‌نور: "جایی که نور به آن نمی‌رسد یا تقریبا دیگر به آن نمی‌رسد." همین امر که نور "تقریبا به آن نمی‌رسد" به این معنی است که هنوز کمی به آن می‌رسد، فقط دیگر کافی نیست وگرنه بی‌هیچ نوری نه دیدن‌ در کار است و نه بازنمایی.  تجربه‌ی حسانی بی نوری تنها در گذر از نور به بی نوری ممکن است.
وضعیت لکنت: عماد الکتابِ خوشنویس پس از همکاری با "کمیته‌ی مجازات" در سال 1291 شمسی به دام افتاد و پس از مدتی حبس تا زمان رضا شاه تحت مراقبت بود. برخی از نوشته‌های زندان او بداهه‌نویسی و مشق زدن‌هایی هستند که به سیاه‌مشق‌های زندان معروف‌اند: شِکوِه، دعا، ذکر و هذیان در نوشتاری بسیار پراکنده، جملاتی که میان‌شان نقطه نگذاشته و از خطی به خط دیگر نرفته است. هنرمند در فرایندی که "شرح" نامیده است که به معنی از هم گشودن و پاره کردن نیز هست، فرمی جدید را برای یکی از سیاه‌مشق‌های عماد الکتاب پیشنهاد می‌دهد. او همچنین نه قطعه با مرکب و کاغذ به نام "شرح سیاه" به‌وجود آورده که انتزاعی دیگر از سیاه‌مشق‌های عماد الکتاب اند.
اتاق سفید: را سه جعبه نور تحت عنوان "سرآغاز جهان،" به همراه نه اثر کاغذی سفید به نام "شرح سفید" که ترجمه‌ای از "شرح‌ سیاه" اند، در کنار هم قرار می گیرند. در این اتاق نیز نور به مثابه تم اصلی نمایشگاه مورد تاکید قرار می‌گیرد.