امسال اولین سالی بود که قبل از تحویل سال عمیقا به سن و سالم فکر کردم (این سی سالگی حتی برای بالزاک هم مهم بود)، دو ماه و بیست و دو روز بعدش سی سالم می شد، به کرده ها و نکرده هایم و به این که دیدن سپیدی موها و خط های کنار لب و چشم و چروک های روی پیشانی می تواند شانس بزرگی باشد و ما به سمت میان سالی می رویم, می رویم تا نباشیم. عکس های گرفته شده با اسکنر خطوطی محو دارند انگار صاحب عکس دارد در محیطش حل می شود و با ان یکی می شود پس اینجا هستیم با سی ساله هایی با قصه های مختلف و فقط یک وجه اشتراک سال تولدمان. در سال 1365 طبق امار اداره ثبت احوال کشور 2,256,971 نفر در ایران متولد شده اند که در ارایه من حتی مشت هم نیست که نشان خروار باشد ولی شیطنت من است.
 تمبرها مهر و مومی هستند بر سال تولدمان, امسال (1395) اداره پست ایران 13 تمبر چاپ کرد. در سال (1365:در حالی که سه سال مانده به پایان جنگ ایران_عراق و هیچ چیزآرام نیست.)  حدود 56 تمبر چاپ شد.من به تمبرها ابژه هایی اضافه کرده ام که حال و هوا و روحیات شخصیت داخل قاب را نشان می دهد.
ترانه خدایی