گالری اعتماد یک
خوشنویس یعنى چه؟ یعنى خوش باش و بنویس...
کاش انقدر آسان می شد گفت: صحیح است،همینطوراست!
اگر خوشى بگذرد، اگر خوش بودن را از نوشتن بگیرند ,چه می ماند؟
مَثَلِ مرتاضِ بى ریاضت, مثل نوشتنِ بی لذت است و شاید در ذهن کسى مثل من علامت سوالی بزرگ!
نقش کن! مشق کن! فرار نکن! کابوسهایت را با چشمهاى باز تماشا کن و از دردش لذت ببر...
بِکِش! می پرسی چی؟ چی بِکِشَم؟ مهم این است که بیکار نباشى.
-خب چی بنویسم؟
-گوش کن...پچ پچ ها را خوب گوش کن، می شنوی؟ حالا که خوب گوش می دهى، دیگر پچ پچ نیست...همه جا صداى حرف زدن آدمها می آید، با هم بلند بلند حرف میزنند. بنویس، بِکِش ! هرآنچه می شنوى، گوش کن! مهم نیست اگر آزارمی بینی،اگر گریه ات می گیرد،اگرجانت به درد می آید!
مهم نیست! بنویس وگوش به آنها بسپار. زود باش! جا نمانى ! همه را ,تک تک کلمات را.
فکر نکن! حلّش نکن! آنالیزش نکن! فقط بنویسشان!
وای که چه آرام می نویسى ! من دیوانه شدم از این همه حرف و صدا و پچ پچ و خنده!
چیز دیگرى بنویس...از آب بگو ، که دیگر روشنایی نیست! از سبزیها که پای در فاضلاب دارند.از سرطان بنویس,سرطان! نمی شنوى؟ سرطان! سرطان! سرطان! گفتم بنویس!
تو!...تو چه آرام نمی نویسى سرطان!
تو چه زیبا روى سرطانهاى قبلى را سفید و در دامنشان آشوب به پا می کنى!
و قدمگاهت روى قطره قطره? این آبهاى نفتی نشده? سرطانى ، معجزه می کند.
هوارى که تو نقش کرده اى گلویم را درد می آورد ،آی! اما مثل آن هیاهو هوارِ سرم نمی شود.
اینجا سرزمین معجزه است! از چیزهای قشنگ بگو؛ از گاوِ خونی ای بگو که تشنه تشنه ، تشنه تر می شود!
شاید که معجزه اى.
بنویس!
اینجا سرزمین معجزه است، هرچه بخواهى می شود.
من شنیده ام, اگر کسى اینها را بخواند...،
نترس! که اینجا کسى وقت خواندن ندارد!
یادم هست چطور از هزارویک قصه? شهرزاد، سرزمین جادویى تازه ای تصویر کردى...
و این بار سیاه مشق هایت بستر مملکت درون نقاشی هایت میشود، و نسل نسل مخلوقات عجیبی که تو نقش کرده اى این بار، پچ پچ کنان، در پستوها و لای به لای حروفت،از "آدابِ مملکت دارى " می گویند. گویی در گوشه گوشه? دنیایى که تو برایشان ساخته اى،
یکایک سودای طغیان درسر دارند، طغیانی که خبر از هیاهو و جنگ میدهد چرا که هریک ،خود را مالک سرزمینِ تازه نقش شده? تو می دانند و این تو هستى که شاید تنها جنگ زیباى تاریخ را تصویر می کنی
و از اینروست که می گویم اینجا، سرزمین معجزه است...
سرزمین تازه ات مبارک!
تهران بهمن1393
آذین ربیع
