نمایشگاه "حقیقت محتمل"
در قرن حاضر، قدرت معنایی ندارد مگر تراکم سرمایه و نفوذ سیاسی. بنابراین، با در نظر گرفتن آشوب و ویرانی اقتصاد جهانی، باید انتظار داشت کسانی بتوانند سرنوشت جوامع بشری را به ‌دست گیرند که شناخت بهتر و کامل‌تری از راه‌های نفوذ اقتصادی و رهبری تجارت جهانی در دست دارند. این شرایط بستر مساعدی را برای ظهور ناگهانی سیاستمدارانی پدید می‌آورد که کاریزمای پوپولیستی دارند و قادرند توده را افسون کنند. نفوذ پوپولیسم و توده‌گرایی، نفوذی قرن بیست‌ویکمی است. با ظهور رسانه و شبکه‌های اجتماعی، موتور محرک پوپولیسم توان و زمان استفاده از این ابزار نوین را برای دستیابی به اهدافش به ‌سرعت به چنگ آورد، چنان‌که تیم تبلیغاتی پدیده‌‌ای چون ترامپ، در فضای مجازی با جمع‌آوری اطلاعات کلانی دربارۀ رأی‌دهندگان، توانست با هدف ‌گرفتن هویت‌های اجتماعی گروه‌های کوچک، پیغام‌هایی منحصربه‌فرد و مشخص برای آن‌ها ارسال کند تا این احساس را به آن‌ها بدهد که حضورشان سبب پیروزی آرای و عقایدشان در تصمیم‌گیری‌های کلان ملی و جهانی خواهد شد.
نمایشگاه «حقیقت محتمل» با همکاری گروهی از هنرمندان موفق ایرانی و آلمانی در شهریور ۱۳۹۸ در تهران برگزار خواهد شد. این نمایشگاه هویت فردی و اجتماعی را در ارتباط با انقلاب دیجیتال به تصویر می کشد. پیش‌بینی می‌شود مرحله‌ی تکامل انقلاب الکترونیک که از سال ۱۹۹۰ آغاز شده است و تا حدود سال ۲۰۳۰ به سرانجام می‌رسد، همجوشی کاملی از اتصال میان دنیای واقعی و مجازی به همراه آورد. 
با گسترس فرایندهای الکترونیک، دیگر نمی‌توان جامعه‌ای پیشرفته را بدون اتکا و بهره‌برداری از شبکه‌ی اینترنت جهانی تصور کرد. در اینجا فرد به مثابه «انسان شیشه‌ای» (Gläserner Mensch) با بخشی از جامعه ادغام و آماده‌ می‌شود در زیربنای سیستم‌های اطلاعاتی، داده‌ها، مدل‌های تجاری و بازارها جای گیرد. در این راستا، رسانه‌های اجتماعی با ایجاد شرایطی برای ارتباط متقابل و اشتراک‌گذاری اطلاعات، فضای جدیدی را در عرصه‌ی کنشگری اجتماعی پدید آورده‌اند. رسانه‌ها، تجسم امور پنهان، باورها، ایدئولوژی‌ها و گفتمان‌ها هستند. با ظاهر فریبنده‌ی «انتخاب آزاد»؛ اما رسانه به قصد حفاظت از ساختار قدرت، فعالیت‌هایش را پوشیده نگاه می‌دارد یا ارزش‌ها و ساختارهای بنیادین را پنهان می‌سازد. در واقع باید گفت، رسانه‌ها برخلاف تصور رایج، آینه ی واقعیت نیستند؛ بلکه بر آفرینش اجتماعیِ واقعیت تأثیر می‌گذارند. از آنجا که رسانه‌ها جامع‌ترین بنیان تولید، بازتولید و اطلاع‌رسانی در جهان جدیدند، می‌توان درونمایه‌ی آن‌ها را منبع قدرتمندی درباره‌ی جهان اجتماعی دانست. تولید محتواهای فرهنگی و رسانه‌ای، آمیخته با استقرار قدرت است؛ به منظور انتشار و ترویج معانی پایه در جامعه در راستای تداوم و تقویت نابرابری‌های اجتماعی. 
هنرمندان اغلب در جستجوی ویژگی‌هایی‌اند که هویت شخصی و اجتماعی ما را تعیین می‌کنند. آن‌ها این حس را در ما پدید می‌آورند که به عنوان افراد، به عنوان یک جامعه یا به عنوان یک ملت، کیستیم. و همچنین مفهوم "ملت" را منتقدانه منعکس می نمایند. هنرمندان علاوه بر این‌که مشخصه‌هایی نظیر جنسیت، نژاد، قومیت و میراث فرهنگی را می‌کاوند، کلیشه‌ها و رسوم را نیز به پرسش می‌گیرند. هنرمندان این نمایشگاه در اثار خود به بررسی ابعاد گسترش و پیشرفت نفوذ رسانه ای در جامعه و هویت اجتماعی افراد می پردازند.
آسیه سلیمیان
اردیبهشت ۱۳۹۸