خانم توفان گرگانی در استیتمنت نمایشگاه درباره اثار این دوره هنرمند بیان کرده اند : 
حضور گذشته در امروز با نخستین نگاه به آثار علی قهرمانی و با وضوحی غیر قابل انکار به چشم می آید. حضوری سرخ و طلایی، رنگارنگ و پر ابهام ، آشنا اما نیازمند رمزگشایی؛ اما آنچه حال و هوایی حیرت انگیز به این محتوای آشنا می افزاید همانا حس «معاصر» بودن است که به گونه ای غریب از لابه لای آثار پیش رو منتقل می شود. معاصر به معنای امروز آن و به روایت آگامبن: آنکه نگاهش را سخت کوشانه به عصر خود اختصاص می دهد آنهم نه برای دیدن نور دورانش بلکه برای روایت تیرگی های آن... و البته معاصر به این معنا که تیرگی را با نور و رنگ و سبکبالی به تصویر می کشد و نگاه ما را با روایتی ناآشنا از نور و تیرگی آشنا می کند. 
این چنین است که مرغها و آدم هایی که شباهتی به واقعیت خود ندارند اما به زبانی «که زبان من و توست» از عشق و دوستی، از خیانت و انزوا، و از بودن و نبودن می گویند و از بهایی که می پردازیم تا باشیم ، تنها و یا با آن دیگری... جادوی طلسم های علی قهرمانی در این است که جادویی و سحرآمیز نیستند بلکه هر کدام همچون آن «نی » مشهور حکایتی دارند و نه شکایتی و پای حکایت اینها نشستن همچون نشستن با آن غریب آشنا ، پای در گذشته و چشم به آینده داشتن و «حال» را در ابعادی دیگر تجربه کردن است...