در برداشت خود از یکی از مهم ترین منظومه های شعر پارسی، نسیم داوری به لایه های متفاوتی از شاهکار فرید الدین عطار نیشابوری می پردازد:بداعت، ویژگی غنائی شعر، سمبولیسم و ذکاوت. با جادوی قلم نقاشی خود و همراه با پرندگان شاعر، هنرمند همسفران خود را می یابد: برای دست یابی به عالمی بالاتر، با بینشی والاتر و در جهانی بینظیر که ساخته تخیل سرکش و مثال زدنی هنرمند است.
هنرمند قصه هدهد، طاووس، گنجشک، کبوتر،  فاخته، اردک، بلبل، طوطی، کبک، حواصیل،   جغد و شاهین،..را به تصویر میکشد. سی پرنده ای که به سفری پر مخاطره برای رسیدن به کوه قاف دست می زنند تا سیمرغ افسانه ی را پیدا کنند و درک کنند که  هریک سیمرغی در درون خود هستند.
تمثیل های نهفته در این نقاشی ها  خاطراتی پنهان در اعماق ذهن انسانها را نشانه میرود. ما شاید با هم پرواز کنیم، ولی سفر برای هریک متفاوت خواهد بود. هم در شعر و هم در این نقاشی ها، بسیاری از موضوعات و مسائل زندگی پسا مدرن مورد اشاره قرار می گیرند: فردیت، همزیستی، احترام برای ارزش های خود و دیگری، حق برخورداری از آزادی و حق انتخاب.
با تخیل سرکش خود نسیم داوری قادر است بیننده را به جهانی جادویی انتقال دهد. نمایشی جنجالی از تصاویری سبع و رنگهایی خارق العاده. این تامل و تلاشی است در جهت شناخت خود و دیگری. در این بستر رازآلود و بکر، هنرمند به زبان پرندگان سخن می گوید، زبان ملکوتی که منتخبین با آن سخن می گویند همانگونه که سلیمان با پرندگان سخن می گفت، تا کسانی که باید بفهمند، بفهمند.
نسیم داوری به یادمان می آورد که جهان خاکی گذرپذیر و کم اهمیت است. شاید بهتر باشد که به دنبال توضیحی برای جهان جادویی او نگردیم بلکه در افسون آن غوطه ور شویم. پس از این نقاشی ها دنیا مجددا" واقعی و پیش پا افتاده خواهد بود.