آینده باوری و تاریخی گرائی در پنج بوم بزرگ نقاشی و یک ویدئو آرت محمد اسکندری به طور پایاپای محسوس هستند. تسلط فوق العاده وی بر قلم مو از پرورش یافتن در خانواده ای هنرمند ونیز سوابق هنری و تحصیلی او نشات می گیرد. ولی این آثار فقط نتیجه مهارت و تربیت نیستند. با بهره گیری ازاین میراث، این آثار ناقل بینش دقیق هنرمند به تاریخ ایران، سمبولیزم ایرانی، مدرنیته‌ی ایرانی و غنا و آلام ایرانی هست

تابلوهای اسکندری بازگشت به سنت پرده خوانی قاجار و پهلوی را در دل دارند. این سنت قدیمی ایرانی، که من حتی ریشه های آن را به حکاکی های سنگی ساسانی مربوط می دانم، پرده های نقاشی بزرگ و قابل حملی هستند که جنگ کربلا و روایات قرآنی و حماسه های شاهنامه را تصورمی کنند. با رجعت به تکنیک پرده سازی، هنرمند مباحث دیگرتاریخی را پیش میکشد که به وضوح از آینده ای محتمل سخن می گویند. هنرمند پاره هائی از معماری و جغرافیای غنی تاریخی را انتخاب کرده؛ درگاه، ایوان، قله و جنگلی که به آینده ای که به عاملیت انسان شکل گرفته و مبهم است برخورد می کنند. بناهای تاریخی، نمادهای ملی، اجزایی از مناظر طبیعی، و پیکرهای منفردی که همه بر سطح نقاشی شناورهستند- گویی در تداوم وضعیتی متغیر، در حالتی انتزاعی و در سفاهتی که ادراک کلی را شکل می دهد. هنرمند با مخاطب صحبت می کند و او را به ساکن شدن در فضائی پوچ و ابسورد دعوت می کند... موقعیتی که راه به مکانی نامعلوم دارد

بخشی از متن تالین گریگور، برای کاتالوگ نمایشگاه

تالین گریگور، نویسنده کتاب :هنرمعاصر ایران، از خیابان تا استودیو. استاد دانشگاه در رشته معماری مدرن و معاصر در دانشگاه برندیس بوستون.