خو گرفته ایم به همه ی نازیباییهای دورانمان، 
دیگر عادت کرده ایم به دیدن تصاویر جنگ، گویی صفحه ی حوادث روزنامه را می خوانیم، داستانی جنایی و جذاب که  ظاهرش را هرطور که خواسته اند تزئین کردند، قبح و عظمت فاجعه جنگ برایمان ریخته است‌.
و ما مانده ایم، با خروارها خروار زخم و در همان ویرانه های شهر و خانواده به دنبال زندگی می گردیم. رویاهایمان را به گوری سپرده ایم و کورکورانه به خوشبختی امیدواریم.