در طبیعت رنگ سیاه و رنگ مکمل آن یعنی سفید به صورت چشمگیری در کنار هم قرار گرفته اند. مانند تضاد بین روز وشب ، یکنواختگی تیرگی یا روشنی غیرقابل تحمل است.
رنگ سفید در انعکاس رنگی محیط اطراف خود مشارکت دارد و رنگ سیاه زمینه مناسبی برای رنگ های طبیعی فراهم میکند.
سیاه و سفید از لحاظ روحی و روانی با نوعی رمز و راز همراه هستند.
در تاریخ هنرهای تجسمی از زمان قرون وسطی و رنسانس در غرب و دوران حکومت های اسلامی مانند دوران حکومت صفویه در ایران همانند مکتب اصفهان ، رنگ سیاه به عنوان یکی از عوامل مهم قلم گیری ها و تک چهره سازی ها یا سیاه قلم و برای اتود زدن استفاده میشده است.
در این نمایشگاه تاثیرات روانی رنگهای سیاه و سفید در جلوه های مختلف هنر معاصر دنبال شده و آثار متفاوتی از هنرمندان معاصر ایران در این زمینه گرد آوری شده است.

شمس الدین غازی