کم کم داشتم به این نتیجه میرسیدم که هنرمند قبل از هنرمند بودن، میبایست فیلسوف و ادیب و نویسنده باشد و بعد هنرمند شود.
به کرّات گالری رفتم و استیتمنت های زیادی را خواندم پُر از متون فلسفی و کلماتِ قلمبه سلمبه ادبی و نگارش های آنچنانی که نه تنها مرتبط با آثار نیست که حتی گاهاً دور از ذهنیتِ هنرمند..
یقین دارم اثری، اثر هنری خوانده می شود که ذهنیت، مفهوم و هدفی در پسِ خود داشته باشد.
به گمان من ارزش یک اثر هنری در خود اثر نهفته است و اینکه چقدر مفهوم خود را به مخاطب می رساند.. حال آنکه استیتمنت تنها توضیح مختصری در مورد ذهنیت هنرمند است نه وسیله ای برای با ارزش کردن اثر هنری.
مُشک آن است که خود بِبوید ، نه آنکه عطار بگوید
پس زیاده نمی گویم و در مورد این آثار به چند کلمه بسنده می کنم:
                اتفاقاتِ محاسبه شده