بار‌ِ کلامیِ تک واژه‌ ی «ایرانی» فارغ از تبعیض نژاد و ملیت، حامل هزاران پیام منحصر به فرد فرهنگی است.
منحصر به فرد ابتدا... از انسان نخستین که بر خلاف سایر ادیان و اقوام معتقدیم بدون گناه نخستین پای بر زمین خاکی گذاشته و با هدف ترویج عشق و‌معرفت به استمرار زایش پرداخته، عشق و معرفتی که نسل به نسل با کدهای وراثتی مان منتقل شد و در هر دوره تاریخی نمودی خاص داشت.
اما از نمونه های بارز شخصیت های ویژه اجتماعی ایرانی میتوان به پهلوان و آیین پهلوانی اشاره کرد. آمیخته ای از اندامی ورزیده و مرامی والا ... ورزش به نشان تندرستی و خصایص والای انسانی به نشان صحت اخلاقی.
اما در  نسل معاصر... این کدهای وراثتی خاص ایرانی چه نمودی دارند؟ پهلوان جز تصویری خاک گرفته اما قابل احترام در ذهن ما چه شمایلی را جز عده ای بدلکار مثال میزند؟ اندام ورزیده ؟ آری اما صرفا برای نمایش و غالبا به زعم عواملی غیر ورزشی 
مرام و جوانمردی؟ آن هم آری ، اما تنها برای شعارهای مجازی. ترکیب شعار و و نمایش ما را محکوم به جهان سومی بودن میکند نه انسانی معاصر و پهلوان منش از نسل مشی و مشیانه...