وارثینِ آتشی دیرزی هستیم
آب و بادی که هزاران سال است زندگی‌ سازند، اما این روزها پشتِ دیوارهای بتونی جان می‌دهند. ترکیب خطوط و رنگ بر بوم را دریچه‌ای دیدم برای گذشتن آب و آتش از دیوارها و رسیدنشان به سالن‌های زندگیِ امروز. طبیعت، ترکیبی است از عناصر چهارگانه به علاوه‌ی حیات 
در این آثار تلاش کردم تا طبیعت را با زندگی آپارتمانی آشتی دهم. انگار که در آپارتمان نشسته‌ام و به چشمه‌ای در دل چمنزاری نگاه می‌کنم، یا ساحلی شنی که موج بر موج رویش می‌نشیند. انتقالِ احساسِ خوبِ یکی بودن با هستی، که حاصلش امید است. این آثار را شاید بتوانم تماشاکده‌ای بدانم از هستی

پاولیون یا همان کلاه فرنگی به تفرجگاه و استراحتگاه گفته میشود و گاه به خانه باغهای تابستانی، فضایی دنج و دلنشین، برای نشستن و دیدن
تماشای جوشش حیات از دلِ خاک و نوازشِ باد بر برگ‌های درختان و پوستِ صورتِ من.  پس بهانه‌ی خوبی برای عنوان این نگاره ها پیدا کردم. بوی نم خاک، صدای جیرجیرکان، صدای آب از پس سنگ‌های رودخانه و غروب‌های دلنشین دریا و ... امیدوارم طبیعت را به خوبی ترجمان بوده باشم