ساختار تکنولوژی، هجوم اطلاعات و زندگی قراردادی ما را مجاب کرده است که زیستن چیزی جز باور کردن این قراردادها نیست. همین قراردادهایی که به نفع هر نوع قدرتی در این چرخه پیش می‌رود و زیستن را به امری دشوار بدل می‌کند. چرا که دیگر زیستن برای هر کسی خاصیت منحصر به فرد بودنش را از دست می‌دهد و بدل می‌شود به راه رفتن روی خط باریکی میان حقیقت و مجاز، امید و ناامیدی، مرگ و زندگی.

در زندگی دستکاری شده امروز که تصاویر می‌توانند به راحتی از یک واقعیت ابعاد غیرقابل جبرانی بسازند، سارا ساسانی سعی کرده با دستکاری واقعیت، حقیقت موجود در زیر پوست جامعه را به تصویر بکشد؛ تاریک با رنگ های روشن، مرگ در عین زندگی.

او همچون مجموعه‌های پیشینش «ویرانی» ۱۳۹۵، «زنمردگی» ۱۳۹۶‌ و «ما بسیار دیر دیده شده‌ایم» ۱۳۹۸، روایتگر داستان زنانی است که در تقلایی کُند برای یافتن مدرنیته از سنت‌های زنان خاورمیانه، می‌خواهند از مرز کلیشه‌های رایج زنانه بگذرند اما ایستاده دفن می‌شوند.

هنرمند در مجموعه عکس‌های «روز- مرگی» در پی امیدی از دست رفته است که معنای زیستن را از انسان / زن امروز صلب کرده‌ و او را در کلیشه‌های ملزوم زندگی غرق کرده است- رنج مستتر در مردن یا رنج مستتر در زیستن- آنجا که هوا ذات زندگی بخشی‌اش را از دست می‌دهد، آب به مساله حیات بدل می‌شود، پول در پی حفظ هیچ چرخه اقتصادی‌ای نیست و تنها خاک می‌ماند -خاک پذیرنده-، و به نظر می‌رسد این مجموعه مواجهه‌ای است از یک پرسش تاریخی که «آیا زندگی معنا دار است؟».

دکتر اشا صدر

هنرمند بینا رشته ای/ واشنگتن دی سی آگوست ۲۰۲۰