تاریخ، عرصه تلاش انسان برای معنادهی است؛ تلاشی برای درک هر آنچه در پیرامون دارد. ارزش و اهمیت شناخت جهان موجبات ساختنِ دنیایی مثالی را فراهم آورد، دنیایی مملو از اساطیر و دیوان و پریان، این دنیای برساخته باتمام مهابتِ خود از وحشت انسان می کاست، از وحشت زیستن، از وحشت مجهول بودن جهان. امّا انسان امروزی از آن دستگاه عظیم معنادهی فاصله گرفته و با تنی خسته از تازیانه ی واقعیت در حالی که خود را بی دفاع تر از هر لحظه ای در تاریخ میبیند، به معنایی گسترده تر از زیستِ اقتصادی نان در خون می زند. حالا ازپسِ سال ها انسان معلّق در میان زمین و آسمان و چندپاره در گذشته و حال و آینده با تمام دلبستگی های رنگ باخته اش همچنان مشتاق معنادهی است اما با دستگاه و نظامی دیگرگونه.
 
احسان صفری
 پاییز ١٣٩٩