او می رود دامن کشان
نام اولین نمایشگاهم عکس های تنهایی بود. این تم را در نمایشگاه های دیگرم هم تکرار کرده ام. هر بار با شکلی و جایی متفاوت.
روی پوست درختان اکالیپتوس، در انتزاع پرواز کلاغ ها، در کهکشان، در وضوح رنگهای تند، در سایه ها، در انعکاس ها، در دریا، در دشت ها ...
و این بار تنهایی را در فلویی و روایت  جستجو کردم.
در روایت هایی محو و بیشتر خیال انگیز. انگار خاطره ای دور را با رویایی را به یاد بیاوریم.