سعید شهلاپور، مجسمه‌ساز پرکار و هنرمند پیشگام نوگرا، نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را 53 سال پیش در تالار قندریز برپا کرد.  از آن زمان تا کنون هیچ چیز نتوانسته است او را از خلق پیگیرانه بازدارد. او پرکار، معطوف به ساختن، و دائم در حال تجربه است و جهان خود را با خلق به تحرک در می‌آورد.

عنصر اثربخش مجموعة حاضر ریتم پرتحرکی است حاصل از ضربات دست‌افزار، که در آثار هنرمند حضوری کارساز دارد و ای‌بسا پژواک شخصیت او است. شهلاپور به‌خوبی ظرفیت‌های بیانگر چوب را درمی‌یابد و نسبتی برآمده از تجربة زیسته با آن دارد. غنای بافت، چاک‌خوردگی‌های سطوح، برش‌های بیانگر و عیان بودن خصلت‌های ذاتی کارماده، توجه هنرمند به کیفیت سطح کار را نشان می‌دهد، و «چشم لمس‌کننده» را احضار می‌کند.

این مجسمه‌ها کیفیتی باز و تعیّن‌نیافته دارند. فرم از راه زدودن حاصل می‌شود و پیکره‌ها، در فضایی بینابینی‌،  پیوسته به موضوعات مشخص‌تری نزدیک و از آنها دور می‌شوند. خصلت دیوارمانند آثار حاضر فضا را تعریف و تفکیک می‌کند و به بدن‌ بیننده جهت می‌دهد. برش‌ها فضا را در درون و اطراف مجسمه به گردش درمی‌آورند، و ضرباهنگ تکراری آنها بیرون از مرزهای اثر تداوم می‌یابد و فضا را به تپش در می‌آورد. بدین‌گونه آگاهی مخاطب به بودن در فضا و حرکت در آن را تشدید می‌کند.