۲+بـاافـتخارنـمایـشگاه آثـارمهـرانمـهاجـربـاعـنوان«داربسـت» را بـرگـزار می کند. این نـمایشگاه در روز جـمعه۲۱ خـرداد۱۴۰۰ گـشوده م یشـود و تـا جـمعه۴تیر مـاه ادامـه خـواهـد داشـت. این مجـموعـه، گـزیده ای از عکس هـای کتاب«داربسـت» را بـه نـمایش می‌گـذارد که در سـال ۱۳۹۹ تـوسـط نشر نظر به چاپ رسید. عکس‌هـایی که در نـمایشگاه و کتاب «داربسـت» کنار یکدیگر قـرار گـرفـته انـد، بـه گـفته ی هـنرمـند در قـالـب یک مجـموعـه ی واحـد گـنجانـده نمیشـونـد. «بـراسـاس آنـچه مهـران مـهاجـر در مـقدمـه ی کتاب «داربسـت» نـوشـته اسـت، ویژگی  مشـترک این آثـار، قـرارگـرفـتن در نـوعی فـضای بینا بینی سـت که طـبقه بـندی کردن عکس هـ‌ا را دشـوار سـاخـته و آن‌ها را نـه تـنها از قـالـب یک مجـموعـه بلکه گـاهی از چـهارچـوب قـاب عکس نیز بـه بیرون هدایت می‌کند. عکس‌های کتاب «داربست» در دهه‌ی۹۰ شمسی برداشته شده‌اند. مهـران مـهاجـر، مـتولـد۱۳۴۳ درتهـران، یکی ازعکاسـان ایرانی مـطرح نسـل خـود اسـت. تـأثیر او بـر هـنرمـندان مـعاصـر و نسـل جـدید عکاسـان، بسیار چشمگیر بـوده و نـقش او در مـقام یک هـنرمـند و مـعلم این تـاثیر را دو چـندان کرده اسـت. مهـران مـهاجـر پـس ازاتـمام تحصیالت خـود در رشـته‌ی عکاسی به زبانشناسی روی آورد. او در عکس‌هایش به جست وجو در مفهوم بیان، حدود اشاره، دلالت و مرزهای زبان عکاسی می‌پردازد.