«گرانبهاترین چیز برای انسان زندگی است و آن فقط یک‌بار داده می‌شود. پس باید آن را چنان گذراند تا سال‌های به هدر رفتهی عمر موجب عذاب دردناک نگردد، تا گذشته‌ی خوار سفله بر پیشانی ما داغ رسوایی نزند، تا به هنگام بدرود زندگی بتوان گفت: سراسر زندگی و همه‌ی نیروهایم وقف زیباترین پدیده‌ی جهان، یعنی وقف مبارزه در راه رهایی بشریت شده بود. پس باید شتافت، زندگی کرد، چه یک بیماری بی معنی یا یک تصادف تراژیک می‌تواند رشتهی آن را بگسلد!» ــ نیکلای استروسکی، چگونه فولاد آبدیده شد.