موزه‌ی هنرهای مدرن و معاصر سنت‌اتین نمایشگاه «من هنرمندی گزیده‌کارم» را که مروری بر آثار و فعالیت‌های حسن شریف است به نمایش می‌گذارد. این نمایشگاه آثار هنریِ گوناگونی از شریف را که گستره‌ای از نقاشی، اجرا، طراحی و چیدمان‌های او را دربرمی‌گیرد، عرضه می‌کند و جایگاه‌اش به‌عنوان پیش‌گام هنر مفهومی در خاورمیانه را مورد تأکید قرار می‌دهد.
موزه‌ی هنرهای مدرن و معاصر سنت‌اتین نمایشگاه «من هنرمندی گزیده‌کارم» که مروری جامع بر آثار هنرمندِ ایرانی، حسن شریف (۲۰۱۶-۱۹۵۱) است، تقدیم می‌کند. این نمایشگاه را هور القاسمی و اورلی وُلتز برگزار می‌کنند و در آنْ آثار هنری گوناگونی از شریف که گستره‌ای از نقاشی، اجرا، طراحی و چیدمان‌های او است، به نمایش درمی‌آید و جایگاه او به‌عنوان پیش‌گامِ هنرِ مفهومی در خاورمیانه برجسته می‌شود.
این نمایشگاه ۶ درون‌مایه‌ی سبک‌شناسانه‌ی متداول در آثار شریف را پوشش می‌دهد: نیمه‌سیستمی (۲۰۱۶-۱۹۸۰)؛ تجربه‌ورزی‌ها: اشیاء و اجراها (۱۹۸۵-۱۹۸۱)؛ مباحثاتی در باب هنر: عمل جمعی و نمایشگاه‌های پاپ‌آپ (۱۹۸۶-۱۹۸۴)؛ باستان‌شناسی شهری: دوران ابتدایی (۱۹۸۷-۱۹۸۲)؛ باستان‌شناسی شهری: سال‌های صنعتی (۲۰۱۶-۱۹۸۷)؛ و از اشیاء تا نقاشی‌ها (۲۰۱۶-۲۰۰۰).
مجموعه‌ی نیمه‌سیستمی شامل طراحی‌ها، دفترچه یادداشت‌ها، دفترهای حسابداری، نقاشی‌های آب‌رنگ و ویدئوها می‌شود و در طول تمام دوره‌ی فعالیت شریف ادامه می‌یابد. او در این آثار گرافیکی قواعدی را ابداع می‌کند تا به یاری آن‌ها نقاشی‌های انتزاعی و صوری و سایر کارهای نظام‌مند خود را خلق کند. آثار نیمه‌سیستمی شریف همانند بیشتر کارهای او، مواجهه با اقتدار و نیز ابزار غلبه بر آن را به تصویر می‌کشد. 
مجموعه‌ی «تجربیات: اشیاء و اجراها» در کنار مجموعه‌ی نیمه‌سیستمی پیاده‌سازی می‌شود و همان گونه که اسمش نشان می‌دهد، مروری کلی بر آثار تجربیِ این هنرمند را در اختیارمان می‌گذارد؛ آثاری که از شئی به‌عنوان نقطه‌ی شروعی برای یک ساختِ مفهومی یا صوری بهره بردند. بازگوییِ تفکر ریاضیاتی یا سیستمی در آثاری نظیر «بدن و مربع‌ها» طنین‌انداز است. شریف در این اثر از یک مکعب استفاده کرد تا شبکه‌‌ای شطرنجی متشکل از ۲۵ مربع را که با اندازه‌ی بدنش مطابقت داشت، بر زمین ترسیم کند. او سپس در وضعیت‌های مختلفی دراز کشید و از نظر جسمانی تمام سطح این شبکه‌ی شطرنجی را اشغال کرد و ازاین‌رو، به آمیزشی دور از ذهن با طراحی‌های هندسی مبادرت ورزید. شریف که فعالیت خود را از سال ۱۹۸۳ آغاز کرد، نخستین کار هنری اجرایی‌اش را در امارات متحده‌ی عربی انجام داد و بدین ترتیب عرصه‌ را برای هنرهای بصری گشود تا شکل‌های دیگر را نیز دربرگیرد. افزون بر این، او اجتماع و پلتفرمی را برای آفرینش، گفت‌وگو و آموزش هنر به وجود آورد. شریف با این مجموعه، سردمدارِ گفتمان هنری نوینی شد که می‌پرسید چگونه فرم‌های جدید هنری می‌توانند تغییرات مهم جامعه‌شان را بهتر بازتاب دهند. این هنرمند از طریق نمایشگاه‌هایی نظیر «بازار مرکزی» (۱۹۸۵) فضای عمومی و مقررات آن را به میانجی آثار هنری مفهومی واکاوی کرد.
گذشته از این، «بازار مرکزی» شاهد آغاز تجربه‌ورزی شریف با نمایش و چینش اشیاء بود. شریف که هنرمندانی نظیر مارسل دوشان و جنبش فلوکسوس را سرمشق خود قرار داده بود، رفته‌رفته کار با تعداد زیادی از مواد طبیعی را که به‌آسانی قابل تهیه بودند، شروع کرد. او کُپه‌های کوچکی از هر ماده را روی زمین شکل داد: ترکیبی رشته‌رشته‌شده به چند نوار که توده‌ای را شکل می‌داد، یا ریسمانی که به ۴ روش متفاوت به هم بافته شده بود. فرآیند این آثار دغدغه‌ی اصلیِ حسن شریف در خصوص پنداره‌ی کار و تکرار را آشکار می‌کند. او این چیدمان‌های بزرگ‌مقیاس را «باستان‌شناسی شهری» نام‌گذاری می‌کند. این آثار به کمک قطعاتی که از مواد صنعتی به صورتی فزاینده استفاده می‌کردند، در طی ادامه‌ی فعالیت شریف گسترش یافت. توده‌های ضایعات مصرف انبوه ما را به تصویر می‌کشند و چینشی از جاروها در دیوارنگاره‌ای (فرسکو) تزئینی معنی خاصی از عبث‌بودگی را بیان می‌کند. این چیدمان‌ها در نهایت حسِ نابه‌سامانی‌ای را نشان می‌دهند که جهانی‌سازی می‌تواند به بار آورد.
نمایشگاه «من هنرمندی گزیده‌کارم» تنوعِ ظریف، قدرت مادی و مقیاس آثار شریف را برجسته می‌کند و درعین‌حال، میراث این هنرمند به‌مثابه‌ی پیش‌گامِ هنر مفهومی و نیز نماینده‌ و رهبری در عرصه‌ی هنر و فرهنگ در خاورمیانه را مورد تأکید قرار می‌دهد. 
«من هنرمندی گزیده‌کارم» تا ۴ مهر ۱۴۰۰ در موزه‌ی هنر مدرن و معاصر سنت‌اتین در جریان است.