در ستایش پلک زدن 
 
پلک زدن، لحظه ای که سیاهی و رنگ با هم تلاقی می کند.
فضایی میان لحظه ای که ناپدید می شود و لحظه ای که پدیدار می شود.
پلک زدن پدیده باشکوه نوسان بین سیاهی و رنگ و انتقال سریع بین وجود و عدم  وجود است.  
مجموعه ی در ستایش پلک زدن جست و جویی برای یافتن معنای سیاهی و خلا به واسطه ی قرار دادن رنگ سیاه در کنار دیگر رنگهاست.
سیاه سرشار از معانی متضاد است. در عین رنگ بودن رنگ نیست. سیاه همه چیز را می پوشاند اما همه چیز از سیاهی پدید می آید.
سیاه فضایی است که به ما اجازه پرواز تخیلاتمان را می دهد، سیاه غیاب نور است و تاریکی را به همراه دارد اما نور از دل تاریکی پدید می اید.
سیاه معنی خود را در تضاد با رنگ های دیگر پیدا می کند مانند تجربه پلک زدن که بودن در کنار خلا معنی می یابد.
در این مجموعه مفاهیمی مانند عشق، بیزاری، کنجکاوی، میل، تولد و مرگ که در زندگی تجربه می کنیم نمایش داده شده در حالی که سیاهی مانند پلک زدنی همه ی این معانی را می پوشاند و دوباره تمامی انها از سیاهی پدیدار می شود.